Rechtop groeiende pollen smal bleekgroen blad met feestelijk in golven horizontaal kronkelende aren. Vanwege de dynamiek vrijwel onmogelijk te fotograferen.
De eerste keer dat we het zagen ruim 15 jaar geleden, waren we zo overweldigd door dit fantastische gras dat we zelfs vergaten het te fotograferen.
Bijna iedereen die ze zag tijdens onze lavendeldagen vroeg er naar. Helaas zijn ze dan vaak al uitverkocht. Nu zijn ze er weer.
Elegant wuivende pluimen; heerlijk zacht gras.
De meest noordelijke groeiplaats van dit zuidelijke gras is Polen. Kou deert ze dus niet.
Dit soort grassen past prima bij mediterrane planten zoals lavendel en tijm. Ze komen ook van nature samen voor.
Een soort dwerguitvoering van Stipa barbata.
De gigantische.
Een bijzonder goede solitair die met name in het najaar zeer indrukwekkend is, tenminste, als je er plaats voor hebt.
Je kunt hier heel creatief leuke gekke dingen mee doen.
Een wolk van een reus.
Zacht fijn blad en subtiele aartjes.
Of het nu bloeit of net niet meer is slecht te zien. Dit gras ziet er altijd even geweldig uit. Ook in de winter.
Liever niet knippen, zeker niet als ze niet aan de groei zijn. Hoeft ook niet, je trekt het dorre blad er in het voorjaar makkelijk uit.
Het waait lekker met elke wind mee.
Plant het overal massaal tussen, (denk aan Echinacea en Salvia) het is heerlijk.
Waar het kan laat je de zaailingen staan.
De woekerwoede van deze plant zet je naar je hand op de juiste plek. Ze moet ergens staan waar ze de ruimte heeft en geen kostbare planten onder de voet kan lopen. Dan blijft je blij met dit, en ik vertel het pas aan het eind, mooiste blauw dat er is. Een azuur-blauwe voorjaarszee van bloemen.
Later is het dankzij het goed dichtgroeiende blad een van de allerbeste bodembedekkers.