Net als 'Emblue' een compacte bossige struik die ook in pot kan worden gehouden.

Matig grootvruchtig maar redelijk zelfbestuivend hoewel kruisbestuiving grotere vruchten geeft.
Een hybride ras met een zeer goede smaak ontstaan uit de kruising van Vaccinium corymbosum met Vaccinium angustifolium.

Klein maar fijn.

Amerikaanse bosbessen zijn geen bosbessen die het alleen op zeer zure grond goed doen. Ze verdragen ook onze Limburgse kalkgrond al jaren prima. Probleem is vooral dat ze stikstof alleen kunnen opnemen in pure vorm. Wij geven dat in de vorm van melasse korrels en mulchen met houthaksel.
Ze zijn zelfbestuivend en dragen goed.
'Bluegold' is een stevige groeier met middelgrote zoete bessen die in juli en augustus rijpen.

Een stevige vaste toorts in een warme kleur.
De bloemen zijn licht okergeel met een rood hart. In de Cotswolds wordt aardig wat aangerommeld met Verbascum met heel aardig resultaat.

De meeste soorten Verbascum zijn vast en leven en bloeien altijd meerdere jaren, maar de meest bekende zijn tweejarig. Dat lijdt tot verwarring.
De onze zijn allemaal vast, tenzij duidelijk anders vermeld.

Deze dwerg Verbascum is een kort levende vaste plant.

Bijzonder is het purperrode hart van de gele bloemen. Ze kan voorin je border of in potten gecombineerd met andere leukerds zoals Salvia in een gekke kleur.

Ze doet mij denken aan Verbascum chaixii. Ik heb niet kunnen achterhalen hoe verwant ze daar mee is.

Deze grote toorts met grijsgroen blad in een rozet heeft heerlijk zacht gele bloemen aan vertakkende stengels.

Ze zou geen zaad maken en daardoor ook lang bloeien.

Het is een kort levende vaste plant die wordt vermeerderd door wortelstek.

Door de RHS onderscheiden met een Award of Garden Merrit.

Deze nieuwe vaste toorts is een sterk vertakkend dwergje in een heerlijke kleur.

Op doorlatende grond is ze vast (kort- levend). Je kunt er dus jarenlang plezier van hebben.

Af en toe uitgebloeide aartjes wegknippen zorgt voor meer bloei.

Ook als je niet dol bent op mosterd ga je hier van smullen.

'Jackie in Spots' is een vaste toorts gevonden in Valkenburg, Noord Holland als een spontane mutatie van Verbascum 'Jackie in Pink'. Het is een Chimaera, wat betekent dat alleen de buitenste laag cellen is gemuteerd. Dat roze probeert zich in het hart van de bloem en aan de randjes van de bloemblaadjes te doen gelden.
Uitgebloeide aren wegknippen maakt ze standvastiger en zorgt voor herbloei.

Lage vertakkende cultivar die maandenlang bloeistengels blijft maken.

Terugknippen helpt daarbij.

Deze grote toorts maakt bloeistengels met ingetogen zachtgele bloemen die de hele zomer langer worden. Soms zakken ze in om zich vervolgens weer op te richten en opnieuw ten hemel te trekken. Dat resulteert in een kronkelende slang die we in de winter vanwege het vrolijke silhouet neigen te laten staan. De hele plant is grijs en wollig behaard. Zelfs de bloeistengels zijn zwaar gestoffeerd. Tweejarig, dus zaad winnen of laten uitzaaien.

Bloemen in talrijke platte schermpjes op hoge strak rechte, vertakkende stengels. Hoog maar niet massief, als jalousieën in de open stand.

Vorst gevoeliger dan Verbena hastata maar door uitzaai altijd blijvend. Ze laat zich overal toepassen en met bijna alles combineren. Door uitzaai ontstaan gemakkelijk grote natuurlijke groepen.

Heerlijk spontaan spul. Vlindervoer.

Een tamelijk opgaand groeiende vorm in een aangename kleur.

Nazomerbloemen die ook in de vaas kunnen.

Een van de allerbeste ereprijzen.

Hoewel zo statig van naam blijf ik het van die liefjes vinden. De kleur van deze doet daar volop aan mee. Maar je kunt er in gekke combinaties met bijvoorbeeld oranje ook heel stoere dingen mee doen.

Of gewoon zo'n brave zachte Engelse border maken.

Vormt snel stevige pollen.

Een compacte, rijk bloeiende vorm.

Als je ze tijdig terugknipt gaan ze opnieuw bloeien.

Het soort planten dat je misschien met Leucanthemum zou willen combineren.

Beide zijn zeer makkelijk.

Een stevige plant met lange iets gebogen spits toelopende bloeiaren.

Lekker laat bloeiend.

Toch subtiel voor een reuzin.

Spannend van kleur en ja hoor, alweer een aartje, alsof we daar maar niet genoeg van kunnen krijgen. Deze is mooi maar je moet er wel zo'n nieuwe Echinacea naast planten.

Niet te nat graag.

Maar half zo hoog als 'Schneeriesin', dat komt misschien van pas.

Veronica is vooral aantrekkelijk in wat grotere groepen.

De ultieme prairieplant, zonder deze is het geen echte prairie.

Onverwoestbaar sterk en in dit geval ook nog compact en hartveroverend.
Vraagt totaal geen onderhoud. Helemaal niets als je de afgestorven delen in de winter laat wegwaaien en afbranden. Heb je niet zo'n hele grote tuin dan duw je de dorre takken even in de compost.

Stoer en lieflijk.

Dit is misschien wel de meest sprookjesachtige vorm van deze stoere plant.

Je plant haar en hebt er verder geen omkijken naar. Tot ze in het najaar een beetje aandacht vraagt met haar heerlijke aren en misschien ook wel vanwege de bijen, vlinders en nuttige insecten die er omheen hangen.

Een duurzame darling.

Heerlijk subtiel van wit over roze naar lila (Wat is dat eigenlijk?).

Supersterk, onverwoestbaar.

Sterke stengels, dus steunen is niet nodg.

Veronicastrum komt van nature voor op de Noord Amerikaanse prairies. Ze groeien daar in combinaties met grassen en andere planten en rekenen op een jaarlijks prairie brandje. Een stevige vorstperiode mag ook.

Afgeplatte, bandvormige spitse bloeiaren. In donker roze.

Haar naam ontleent ze aan de bandvorming in de bloeiaren, dat heet wetenschappelijk 'fascinatie'. Het is een vergroeiing van de stengel waarbij deze breed en plat wordt soms met een beetje vreemde bloemetjes of blaadjes. In dit geval zijn ze extra vol en dik.

Geweldig sterk en betrouwbaar.

Van planten afkomstig van de Amerikaanse prairie mag je wel wat standvastigheid verwachten. Ongecompliceerd dus en naar hartenlust te combineren, vooral met grassen, om in de prairiesfeer te blijven.

In grote groepen, of volledig gemengd met van alles en nog wat.

De kleur leent zich er voor.

Onverwoestbaar dus.

Hetzelfde onverwoestbare prairiespul in een zachter roze en wat lager.

Dat roze is hier zelfs een beetje fluoriserend.

Duidelijk lager dan de meeste van deze van de prairie afkomstige planten.

Sterk, betrouwbaar en zeer bruikbaar.

Op een of andere manier voelde ik me opeens verplicht ook een paar goede cultivars van deze eenvoudige bodembedekker te vermeerderen.
Dit is onze relatief donkerblauwe suggestie van deze gemakkelijke bladhoudende bodembedekker met glimmend donkergroen blad voor de schaduw. Kan, als het er niet te gek droog is ook prima in de volle zon.
Een sterke gemakkelijke plant voor de luie tuinier. Ook geschikt voor romantici.

De kleine maagdenpalm heeft fijner blad, is wat fijner van bouw dan Vinca major, de grote.
Je hebt geen omkijken naar deze eenvoudige, gemakkelijk en snelgroeiende bodembedekker. Maar je mag in het voorjaar een keer alle blad er af knippen voor fris nieuw blad.

Vernoemd naar een van de meest fameuze schaduwtuiniers met een voorliefde voor witte bloemen en zilver blad.

Echt een Victoriaanse hoornviool met meerkleurige bloemen en sterk geurend met een heerlijk parfum. De bloemen zijn wit met paarse aders en een klein geel honingmerk.

Zwaar geparfumeerd dus, deze dame.