We worden verwend tegenwoordig op Dahlia gebied. 'The Bishop' wordt elk jaar opnieuw enorm verbeterd onder andere dankzei Dr. Keith Hammett.
Ook deze heeft bijna zwart blad en nu echt brandweerwagen rode bloemen.

Wij vinden het vooral potplanten. Maar je kunt ze natuurlijk ook in je border planten en in de winter als kluit naar binnen halen.

Compact en rijk bloeiend.

Soms gaat het hardnekkige gerucht rond dat deze absoluut nergens te krijgen is en dat ze pas na jaren bloeien. Maar dat valt mee, we hebben grote exemplaren.

Hoogte na 10 jaar is zo'n 5 meter, na 100 jaar zo'n 15 m.
De eigenlijke bloem is purper, maar die zie je niet door de doekjes.

Handig, die zakdoekjes, voor het geval de schoonheid je tot tranen ontroert.

Oh La La...

We worden momenteel overspoeld door bijzondere dubbelbloemige riddersporen en we hoeven hier alleen maar de allerbeste uit te kiezen.

Als je grond geschikt is zijn ze zeer standvastig.

Een dansfeestje dus.

Nog zo'n nieuw wondertje.

Echt heerlijk, zo zacht als een parel.

Gemakkelijk op onze grond.

Die is rijk, doorlatend en opdrachtig.

Als je ze knipt voor de vaas krijg je nog een vlucht.

Een spectaculaire nieuwkomer die zich nog wel een beetje moet waarmaken in weer en wind. Dat zal geen probleem zijn vanwege de geringe hoogte.

Delphinium is meestal standvastig deze zal dat ook zijn.

Gevulde bloemen met een appelgroen hart. Zacht en wollig, best stoer en apart maar lieflijk tegelijk

Een klassike donker gentiaan-blauwe en vrij lage vorm van de kruising van D. elatum x D. grandiflorum.

Best langlevend, mits tijdig geknipt na de eerste bloei.

Je mag ze dus ook naar hartenlust knippen voor de vaas.

Nog maar een keer: gestekte elatums zijn de sterkste riddersporen. Het is wel aan te raden ze meteen na de bloei tot de grond terug te knippen. Dat maakt de plant sterker en zorgt meestal voor herbloei in het najaar.

Dit is een nieuwe vrij lage vorm met bijzondere tweekleurige bloemen. Ze zijn pomponvormig, blauw van buiten, wit van binnen.

Geweldig van kleur en vorm.

Ouderwetse rotsvaste laatbloeiers die vergeten worden omdat bijna iedereen tegenwoordig in het voorjaar of de zomer planten koopt.

Dit is een diepteinvestering van formaat die heel lang mee gaat.

Je kunt oude pollen af en toe delen.

Lekker laat.

Deze ouderwetse planten zijn zwaar ondergewaardeerd omdat tuiniers nu eenmaal bij voorkeur in het voorjaar kwekerijen en tuincentra bezoeken. Laat bloeiende planten 100worden daarom veel te zelden aangeplant.

Het zijn betrouwbare, makkelijke planten die extreem laat nog bloeien.

Grassen maken van je combinatie iets vanzelfsprekends waarschijnlijk omdat elke natuurlijke vegetatie gras bevat.

Dit zijn heerlijke beige wolken, maandenlang, als het meezit tot diep in de winter. In de tussentijd laat je er van alles bovenuit piepen.
Zet er bijvoorbeeld eens een flinke Kniphofia of hoge Digitalis tussen.

Inheems, sterk en makkelijk.

Het ziet er naar uit dat 'Albus Plenus' en deze dezelfde zijn.

Beide hebben grote goed geparfumeerde gevulde witte bloemen en zilver grasachtig maar stevig blad.
De bloemen van 'Mrs Sinkins' zijn een van de beste ingrediënten in vruchtenpunch. Je kunt de bloemblaadjes ook in salade gebruiken.

In je tuin misstaat ze evenmin.

Eigenlijk vooral vanwege de onweerstaanbare naam en omdat we nu eenmaal een anjertje horen te hebben.

Het is een heerlijk rijk bloeiend, geurend dwergje uitgroeiend tot een compact heuveltje. Geen problemen dus met lange kaal wordende stemgels waar de pluimanjers vaak last van hebben. Je kunt er ook een vrolijke pot mee te vullen.

Een klein lief ruikertje.

In Nederland is deze soort zeldzaam en beschermd. In de buurt van Amsterdam kom je ze nog wel tegen.

Ze komt meer voor in midden en zuid-oost Europa. Ze stond vaak in kloostertuinen vanwege haar medicinale eigenschappen en voor gebruik bij de bereiding van zeep.

Een leuke zeldzame heemplant.

Aansprekende, fijn geaderde roze bloemen met lange meeldraden. Ze vormt op droge plekken waar geen slakken komen in de loop der jaren dichte pollen. Op zandgrond groeien ze het hardst.

De etherische oliën die de plant maakt kunnen op een warme windstille avond aangestoken worden en dan enkele seconden knetterend branden.

Spetterend.

Een bijzondere vorm met nog veel grotere en meer indrukwekkendere bloemen dan Dictamnus albus al heeft.

Ze groeit net zo traag,

De naam is omstreden. Maar het betreft heel zeker een zeldzaamheid waar nog jaren over wordt gesproken.

Het zaad is wild verzameld in Uzbekistan.

Toen we dit lang geleden in Sissinghurst de eerste keer zagen waren we verslagen, betoverende klokjes bloemen aan ijle stengels uit een pol gras. De engelse naam is: Angels Fishing Rod en vrij vertaald is dat: engel-hengel, een zeer toepasselijke naam.
Uit Zuid Afrika, dus tijdens strenge winters met wat stro of sparrentakjes afdekken goede drainage helpt ook.

Elfachtige vliegertjes op een rij.

Dierama is een betvernd geslacht uit Zuid Afrika. Ze zijn bij ons op het randje winterhard en vereisen dus een niet al te kalkrijke beschutte plek in de zon.

Het blad is smal en lang en de bloemsteeltjes zijn bijna onzichtbaar zodat het lijkt alsof de bloemen boven een graspol zweven.

Ze houden niet van zeer droge grond. Van nature groeien ze in vochtig grasland, maar dat is, zoals gezegd, in Zuid Afrika.

Toen we lang geleden in Sissinghurst de engel hengel voor het eerst zagen waren we meteen compleet verslagen door deze betoverende klokjes bloemen aan ijle stengels uit een pol gras.
Dit is een vorm voor beginners die veel gemakkelijker bloeit.
Uit Zuid Afrika, dus tijdens strenge winters met wat stro of sparrentakjes afdekken. Goede drainage helpt ook.

Elfachtige vliegertjes op een rij.

Deze schattige engel hengel werd omstreeks in het wild gevonden aan de grens met Lesotho in grasland op 1900 meter door Hilliard en Burtt. Het is waarschijnlijk de meest winterharde vorm van Dierama.

Jonge planten hebben even nodig om zich te vestigen. Eenmaal in bloei zijn ze verder gemakkelijk.

Met grote trots kondigen wij eindelijk weer eens aan: deze vegetatief vermeerderde vaste en doorbloeiende Digitalis.

Deze kruising van Digitalis lutea x mertonensis is aardig standvastig. De planten vertakken sterk en blijven de hele zomer bloeistengels maken met smalle abrikoos-roze klokken die overal bij passen en terloops van de combinatie een sprookje maken.

Een doorbloeiende vaste voor een droge plek in de volle zon.
Glanzend donkergroen blad, ook in de winter.
De plant is een bewuste kruising van D. lanata x D. grandiflora 'John Innes Tetra' met D. laevigata uitgevoerd in 1995 door Heather Wilson, in Stroud, Gloucestershire. Na jarenlange proeven werd ze in 2005 voor het eerst aangeboden in Engeland.

Een spannende plant met een bijzonder warme kleur.

Digitalis ferruginea 'Gigantea' is zelden echt meerjarig; reken hooguit op een jaar of drie. Dat geldt alleen onder zeer ideale omstandigheden. Maar men moet ze minstens een keer gehad hebben want ze zijn bijzonder spectaculair. Ze doen iets met je tuin, die sprookjesachtige toortsen. Het donkergroen rozet is al mooi en daaruit wordt een hoofdaar met vertakkingen afgevuurd die zich maar heel langzaam aan de zwaartekracht onttrekt. Niet voor consumptie, Digitalis is giftig.

Uitzaaien doen ze zelden vanzelf , maar van een plant oogst je miljoenen zaden.

Veel kruidendokters denken dat het geneesmiddel wel uit de bekende tweejarige zal worden gewonnen. Maar de vaste lanata bevat 4 x zoveel werkzame stof dan D. purpurea. Deze wordt dan ook grootschalig aangeplant voor productie van digitaloine, een op het hart werkzaam medicijn. Het lijkt me fantastisch zo'n veld een keer te mogen zien want ze is gruwelijk mooi. De bloem is bolrond vooral wit met mokka en een grote witte onderlip, van binnen bruin getekend.

Een vaste plant, maar kortlevend.

Een heerlijke mediterrane weefplant die niet alleen vast is, dus een paar jaar blijft leven, maar zich ook nog speels en niet hinderlijk uitzaait.

Lange smalle aren met heel veel kleine citroengele bloemen.
Ze staan tussen mijn Salie, Santolina en lavendel.

In Zuid-Frankrijk kwam ik dit schatje regelmatig tegen.

Iedereen is het met ons eens over deze, je kan niet anders dan er van houden.

De dichtbezette kaarsrechte toorts produceert zoals de naam belooft eindeloos veel kleine mokka bruine bloemen.
Het blad heeft fijne zilveren randjes. Geweldig in je mediterrane border, tussen de lavendels en ook echt betrouwbaar vast.

Een sprookjesplant.