Onze liefde voor Cistus kent geen grenzen. Dit schatje uit zuid Spanje houdt het midden tussen Helianthemum en Cistus met haar talloze 2 tot 3 cm grote bloemetjes in het voorjaar.

Ze is goed winterhard, zeer kalk tolerant en verdraagt ook wat schaduw.

Deze aangename klassieker, bloeit net als alle Helenium plotseling en heftig in een vrolijke warme kleur en is betrouwbaar onder alle weersomstandigheden. Een selectie van Mien Ruys omstreeks 1930.

Als deze hartverwarmende bloemenzee niet een van je jeugd herinneringen is, zorg er dan voor dat ze het wordt in je tweede jeugd.

Bijzonder aansprekend met talrijke relatief kleine diep donker rode bloemen met een kastanjebruin hart.

Een nieuwe relatief lage cultivar die explosief, soms wat snel verbloeit.

Makkelijk, onverwoestbaar zelfs.

Een prairieparel.

En eindelijk ook dwergjes onder de zonnekruiden.

Dit is echt een kleintje. Je gelooft je ogen niet.

Nog steeds niets voor potten omdat ze daarvoor te laat bloeien. Maar zoveel te meer voor de border waar ze nu pas in het najaar echt op de voorgrond mag staan.

Net zo makkelijk.

Heleniums zijn heel makkelijk en bijzonder vrolijkmakend. En deze al helemaal.
De achterkant van de bloemblaadjes (eigenlijk heten die lintbloemen) is rood, de voorkant oranje. Voor de lol krullen ze overlangs om.

Je mag ze eind mei nog een keer toppen, dan maken ze meer bloemen en wordt de plant bossiger.

Gevonden door Thierry Delabroye.

Echt rood is schaars bij vaste planten, dit is officieel dan ook een bladhoudend heestertje dat we voor het gemak vaste plant noemen.
Je kunt hier randjes mee beplanten of hoogteverschil maken in een zonnige border.
Het blad is aangenaam zilver grijs.

Een vuurtje voor je warm en zonnig randje.

De combinatie van romig zacht roze met grijs blad is heel bruikbaar tussen je lavendel of met andere droogte minnende planten.
Lieve bloemetjes voor er tussen.
Ze zijn sterk en makkelijk en ze dragen met hun vrolijkheid echt iets bij.

Na hun rijke bloei mag je ze graag eens stevig terugknippen. Soms krijg je dan nog een vlucht maar in ieder geval zorg je zo voor vers blad en een volle plant.

Ook wel bekend als 'Red Orient'.

Het is een klein bladhoudend heestertje met kleine bloemetjes die een beetje op roosjes lijken. Helianthemum is nauw verwant aan Cistus. Je kan het zien als quasi inheemse miniatuur Cistus. Ze moeten in de volle zon anders worden ze slap en bloeien weinig. In de zon zijn ze heel makkelijk.

Deze is fabelachtig fel rood.

Dit is wellicht de meest grijsbladige en de witste die we hebben. En de ook de meest geliefde waar we nooit genoeg van hebben.

Knip ze voor of na de bloei. Vroeg snoeien doet ze later bloeien maar tegelijk de plant goed.

Zilver en wit; altijd heerlijk samen.

Ik ben verliefd, je komt haar dus ook regelmatig tegen in onze tuin.

Makkelijk, sterk, groot, maar niet omvallend, snelgroeiend, laatbloeiend, betrouwbaar en niet woekerend. Het is toch niet weer die geelvrees die je tegenhoudt?

Deze is citroen geel, moet kunnen. Een vaste zonnebloem met heel veel kleine bloemen.

Wat zet je ernaast? Probeer eens Eupatorium en Miscanthus.

De smalle grijze blaadjes verspreiden een warme kerrie-achtige geur in de weide omtrek.
Echte kerrie is een kruidenmengsel dat hier niets mee te maken heeft, puur toeval dus die geur. Maar je kunt kerrie plant wel als vervanging inzetten. (Pas aan het eind toevoegen.)
Het zeer zilveren blad maakt mooie bolletjes als je een beetje helpt met snoeien.

Geurig bolletje zilver zomer en winter.

Helleborus argutifolius of H. lividus subsp. corsicus is een grote plant met schotelvormige groen-gele bloemen en getand blad. De meest heesterachtige, dus vertakkende, in het geslacht staat graag zonnig en droog.

Schaduwplant worden ze ten onrechte vaak genoemd.
De meeste Helleborus soorten nemen dankbaar genoegen weinig zon. Maar deze staat toch echt veel liever in de zon.

Het roodbewaasde donkere blad en de rode stengels zorgen voor een nog groter contrast met de helder groene bloemen. Helleborus foetidus is tijdens de bloei als het ware gedeeld. Van onder diep donkergroen en van boven fris groen.

Dit Nieskruid heeft ook graag een beetje zon en wil liefst via zaailingen wat wandelen in je tuin.
Bloeit de hele winter ongeacht het weer.

Dit was een paar jaar geleden de eerste vegetatief vermeerderde zwarte Helleborus.

En het is nog steeds een van de allerbeste.

Gezond, groeikrachtig en vrij laat bloeiend met diep diep diep donkere bloemen.

Het blad is in het voorjaar bruin-groen.

Freaky bloem.

Zwarte bloemen bij Helleborus zijn zeer zeldzaam en zeer gewild. Nog wilder worden we als ze gevuld zijn. De voorraad is nog steeds beperkt.
De genen voor deze indrukwekkend purper zwarte kleur komen van subspecies abchasicus en die is laat en vrij kort van steel.
Relatief lage en vrij late planten dus met spectaculair donkere gevulde bloemen.

Witte bloemen met een groene waas en een fijn rood randje ook langs het kanten onderrokje.

De totaal indruk van deze vegetatief vermeerderde anemoonbloemige Helleborus is crème neigend naar zacht geel met een vleugje groen.

Koninklijk zacht en gedistingeerd.

Picotees hebben scherp gesneden aders in de bloem en langs de rand van de bloemblaadjes. De achterkant van de bloem is net zo donker als het randje. Ze worden vaak gezaaid. Dit is een van de eerste vegetatief vermeerderde picotees ooit.

De grote aankijkende schotelvromige wit-roze bloem staat op een stevige steel en is donkerder roze aan de achterkant.

Een zeer goede gevulde picotee met een wit hart en purper gerande en geaderde bloemen.

Een selectie van Dan Hinkley van Heronswood Nursery in Kingston USA die sinds enkele jaren vegetatief wordt vermeerderd.

De bloemblaadjes worden naar het hart steeds kleiner waardoor de bloem een ster lijkt.

Deze zaailingen zijn ook bijzonder leuk. Groen vond ik eerlijk gezegd aanvankelijk wat mislukt als kleur voor Helleborus.

Een afwijking is het niet, de kleur groen staat niet ver van de natuurlijke bloemkleur.

Toch zijn ze heel schaars zo zuiver groen.

Een tikkeltje mysterieus.

Op intensief purper rood geselecteerde zaailingen.

Heerlijk half gevulde bloemen.

Zet ze wat meer in de zon als je daar plaats hebt. Droog en zonnig is ideaal voor ze.

Royaal kalk ook liefst.

De bloemen openen wit uit roze knoppen en worden dan langzaam leverkleurig.

Ze zijn prima winterhard en rijkbloeiend.
Zet ze liefst wel in de zon, eventueel in een pot.
Tijdens de bloei kunnen ze ook op een koele plek in huis staan.

Alle Helleborus x ericsmithii staan in grote volle potten en hebben heel veel bloeistengels. Bijna een bouquet.

Dit sterretje, of spinnetje (spider) zoals je dat bij Hemerocallis en Echinacea zou noemen heeft bloemen met smalle bloemblaadjes als een sterretje. Het donkergroene blad is ook smal en stervormig.

De bloemstengels buigen wat door en zorgen zo voor een elegante uitstraling.

Makkelijk en rijk bloeiend.

Een van de vroegste bloeiers, de bloemen verschijnen al in december waarmee deze nog vrij nieuwe kruising ook de naam kerstroos waar maakt.

Je mag ze als dat perse moet de eerste winter een poosje binnen laten bloeien. Zet ze daarna in de tuin op een warm zonnig en kalkrijk plekje.

Grote witte, naar roze en later groen verkleurende bloemen.

De kruising van H. lividus x H. argutifolius heeft olijf-zilver blad met een glanzende waslaag. De stelen zijn rood en de bloemen balanceren op een mooie manier tussen roze en groen.

Er zijn verschillende cultivars waarbij het leerachtige blad van donkergroen tot zilver varieert of waarvan de bloemen roder zijn.

Op de foto een goede zaailing in onze tuin.

'American Revolution' is zo donkerbruin dat het op een afstand zwart lijkt.

Daglelies zijn over het algemeen zeer makkelijke planten. Leuk om te weten is dat de bloemen en de knoppen eetbaar zijn behalve die van de dubbelbloemige vormen.

Mooi kleurmonument.