Het spiegelei papaver spektakel. De bloemen zijn net een omelet.

Zilver-grijs blad, zuiver witte gekreukte bloemen tot 15 cm in doorsnede met een oranje-geel hart.
Ze staan graag droog en kunnen dan fors genoeg worden om er zo trots op te zijn dat je de bloemen gaat tellen. Meestal blijven ze wat lager dan de 2 m die ze kunnen halen Eenmaal aan de gang komen er elk jaar een paar takken bij.

Sterk geurende hybride theeroos met roze rode bloemen met abrikoos oranje accenten.

Zeer gezond, ziekte resistent en lang bloeiend.

Hopelijk is het je kleur.

Donkere stengels en daar aan deze romig crème roze bloemen, dan heb je me.

Ze is goed gezond, herbloeiend, sterk geurend en verdraagt schaduw.

Het is een oude roos uit 1888.

Marie is nog steeds onweerstaanbaar.

Een sterke herbloeiende klimroos met van zacht geel naar wit verkleurende bloemen die een bijzonder aangename geur verspreiden, met name tegen de avond.

De bloemen zitten in grote trossen en zijn enkel tot half gevuld.

Een gezonde sterk vertakkende groeier.

Maangeel noem ik die kleur.

Eindelijk, een verbeterde 'Veilschenblau' daar waren we wel aan toe want dat liefje was eenmaal bloeiend en toch ook wat ziektegevoelig.

Deze dochter van 'Veilschenblau' klimt net zo bescheiden, geurt heel aardig en bloeit eindeloos door.

Deze goed herbloeiende oude klimroos heeft een heerlijke thee geur. Ze maakt geen hinderlijke lange scheuten en is zelfschonend (de bloemblaadjes vallen uit).
Het is een gezonde resistente roos die werd toegeschreven aan Roberts (1850) maar waarschijnlijk uit de 20ste eeuw stamt.
Of dat verhaal over de Comte de Sombreuil en de Franse revolutie van toepassing is is mij ook onduidelijk.

In ieder geval sterk aanbevolen.

Eindeloos bloeiende perkroos geschikt voor grote en ook hellende vlakken.

In het voorjaar even met de heggeschaar erover, een derde er van af.

Af en toe uitgebloeide trossen verwijderen stimuleert de bloei.

Licht geurend.

Ik kan het niet laten, mijn liefde voor deze freak is al heel oud. De grap is dat de bloem spookachtig aanwezig is, je moet twee keer kijken om te beseffen dat ze vol in bloei staat.
Ze zou, zo vertelt de oudste bron uit 1743, voorbehouden zijn geweest aan de Chinese keizers in hun verboden stad. Er zijn natuurlijk ook heel andere verhalen in omloop.
Geurt niet, maar bloeit lang met uiteindelijk een vleugje purper-rood in haar bloemen.

'Arp' is een rijk bloeiende Amerikaanse selectie met opvallend grote lichtblauwe bloemen en grijzig blad. Ze heeft de onbewezen reputatie zeer winterhard (-22) te zijn. Vrij traag en zeer open groeiend. Dus niet geschikt voor grootschalige productie maar juist prima voor de kruidentuinsal flava. 'Arp' werd geselecteerd als afstammeling van een plant die in Arp, Texas in 1972 werd gevonden door Mrs. Madelene Hill.

Wij noemen dit dennenrozemarijn vanwege de heerlijk frisse dennengeur en het smalle naaldvormig blad dat zelfs plakt van de hars.
In tegenstelling tot dennen geen groot liefhebber van nattigheid.
'Benenden Blue' heeft als synoniem 'Collingwood Ingram' naar de vinder, die ook wel 'Cherry' werd genoemd vanwege zijn passie voor kersenrassen.
Het verhaal over de aanrijding op Corsica past hier helaas niet. Vraag er naar als je ons bezoekt.

Een heerlijke diep blauwe kleur heeft deze plat groeiende vorm met licht gebogen takken.

De kruipende vormen, zoals daze bloeien veel rijker en ook vaak al voor de winter.

Daar staat tegenover dat ze misschien iets vorstgevoeliger lijken te zijn.

Ideaal voor een hoge pot waarin ze elegant over kunnen hangen.

Een van mijn favoriete kruipende rozemarijnen omdat we er lang geleden zo'n heerlijke pot vol van hadden.

Zo'n pot overwinter je het beste in de koude kas.

De geurige takken worden zo'n 30 tot 40 cm lang en staan breed uit tot ze gaan hangen.

Het dauw van de zee dat als blauwe regen over de rand van je pot stroomt.

'Boule' was een van mijn eerste kruipende rozemarijnen, zo'n 25 jaar geleden gevonden in Zuid Frankrijk.

Lijkt qua diep blauwe kleur sterk op 'Corsican Blue' maar met een iets andere groeiwijze.

Haar takken zijn gebogen en het jonge hout is grijzig wit waardoor ze een regelmatige grijze bol vormt.

Kruipende vorm die tot een meter lang en breed kan worden.

Zeer volle bossige plant met fijne naalden die snel een pot vult.

Fantastisch die enorme watervallen van rozemarijn zoals je ze in zuid Frankrijk ziet. Bij ons doe je dat beter in pot.

De meest aromatische rozemarijn die we kennen. De takken zijn in de zomer plakkerig van de hars. Snelgroeiend stijf recht omhoog en daarna onder eigen gewicht soms doorbuigend.

Misschien iets vorst gevoeliger dan de meeste opgaande.

De plakkerigste en geurigste.

'Rex' is een krachtig groeiende opgaande rozemarijn.

Hoewel opgaand toch makkelijk bloeiend met vrij donkere violet-blauwe bloemen.

Een echt productieras.

Af en toe in het voorjaar diep terugsnoeien houdt de plant vitaal en vol.

Makkelijk te herkennen aan het dik vlezig donkergroen recht afstaande blad en de streng opgaande groeiwijze. Wellicht de hoogste die er is. Maar je kunt ze natuurlijk op elke gewenste hoogte terugsnoeien. Bloemen heerlijk helder metaal blauw.

Net als de rest niet echt volledig winterhard -12oC levert duidelijk problemen op. 'Tuscan Blue' werd voor 1948 door W. Arnold Foster uit Toscane geïntroduceerd.

Deze kruipende vorm groeit vrij snel kronkelend omlaag en bloeit rijk in voor en najaar.
Vorstbestendig tot zeker -10o C. Bij strengere vorst luchtig afdekken. Dat is jarenlang niet nodig geweest tot de winter van 2009 een einde aan de droom maakte. In 2013 hebben we de draad weer opgepakt met een winter die ze allemaal moeiteloos overleefden.

Worden het nu weer van die lekker grote struiken?

Een vroeg ras met vrij grote donkerrode vruchten.

Zeer goed aangenaam friszuur van smaak.

Een klasse apart; de kruising van Californische braam (R. ursinus), framboos en loganbes. Rudolph Boysen maakte deze kruising in 1923.

Zachtzure bijna zwarte vruchten.

Ze groeit als een braam, maar dan doornloos en smaakt als een braamboos.

Aanbinden.

Een grote zonaanbidder met donker gele bloemen. Het dikke blauw-grijze blad heeft sierwaarde voor bijvoorbeeld een grijze border. De bloemen hebben een opvallend zwart, kogelvormig hart en afhangende donkergele bloemblaadjes. Slakken zijn er dol op. Zet ze op een stoffige plek in de zon.

Hier gaat het alleen om de bloembodem want bloemblaadjes ontbreken. De schutbladen nemen die rol over in het groen. Wat overblijft is de conische zwarte bloembodem met een groen kransje en dat wordt in onze borders meestal heel leuk gevonden.

Bloemschikkers worden hier heel hebberig van.

Subtiel, maar dus niets mis mee.

De is de mildste zuring die ik ken. Het blad is bijna zo zacht als dat van sla.

Het friszure groene blad heeft de vorm van een wapenschild.

In Nederland, de meest Noordelijke vindplaats, is ze zeer zeldzaam, ze staat daarom op de rode lijst. In Zuid Europa is ze vrij algemeen.

Wacht even, het is een zurig, maar ook een van de mooiste bladsierplanten die ik ken!. De schoonheid en kracht van deze plant verbazen mij al jaren. Zowel in de zomer als de wat zachtere winter. De blaadjes zijn zilveren wapenschildjes die een dichte heuvel vormen. 'Silver Shield' groeit fors uit, maar woekert niet, zaait zich vrijwel niet uit en stelt ook geen bijzondere standplaatseisen. Het blad kan ook culinair worden gebruikt, nee, is zelfs de beste culinaire zuring vanwege het zachte blad.