Een dwergvorm met halfgevulde bloemen aan korte stelen.

Een van de allerlaagste Afrikaanse lelies die ik ken. In pot kan dat heel handig zijn hoewel ik die hoge toch het meest indrukwekkend vind.

Deze is bladverliezend wat de kans dat ze in de volle grond overleeft aanzienlijk maakt.

Wel een beetje bedekken deze juweeltjes.

Overwegend wit voor het oog maar tegelijk elegant tweekleurig van violet naar wit verlopend, wat diepte geeft aan de grote volle bloemschermen op stevige stengels.

Bladhoudend, dus misschien het best in pot en in koude kas of beschut overwinteren.

Wonderlijk wit.

Zeer diep blauw met donkere stelen, ontstaan op de kwekerij van Bob Brown; 'Cotswolds Garden plants'. (Je hoort verderop nog vaak van hem.)

Blad verliezend, dus beter winterhard dan bladhoudende Agapanthus.
In de volle grond wel misschien wat afdekken met stro of dennentakken.

Natuurlijk ook zeer gemakkelijk in pot te houden. Dat staat zo klassiek.

Deze Afrikaanse lelie heeft een bijzonder intensieve kleur.

Agapanthus is een statige plant voor gevorderde liefhebbers.
Zeer mediterraan van uitstraling, afkomstig uit Zuid Afrika waar de rijkste mediterrane vegetatie ter wereld te vinden is.

Blad houdend, dus best in pot en niet volledig donker koel overwinteren.

Heerlijk tweekleurig is deze compacte nieuwe bladverliezende Agapanthus. Ze bestaan in allerlei maten van dwerg tot reusachtig. Deze is met 70 cm heel fijn als potplant.
Bladverliezende cultivars zoals deze maken aanzienlijk meer kans in de volle grond te overleven. 'Twister' verdraagt tot -15 en met wat winterdek zelfs nog meer.

Een frisse wind voor je tuin.

Een best redelijk vorstbestendige, bladverliezende en zeer hoge vorm met een bijzondere aristocratische kleur. De bloemen zijn bij warm weer wit met een roze zweem. Als het kouder wordt worden ze meer roze.

Strenge winters evenwel toch iets dekken.

Ook mooi in potten, dan in de garage te overwinteren.

De donkerste ooit gezien.
Vooral de knoppen zijn heel donker.
Lekker hoog ook.

Bladhoudend, dus wel in pot en in de garage overwinteren. Milde vorst verdragen ze daar prima.

De bloemen zijn steriel, zodat er geen zaad wordt gevormd en ze dus lang bloeien.

Plant een panter in je pot.

Dit geschenk van de goden uit Chili is mijn kampioen citroengeur.
Het blad ruikt meer naar citroen dan citroen zelf naar citroen geurt. In Frankrijk heet ze Verveine, Italianen noemen haar Limoncello.
Zet ze ergens waar je in het voorbijgaan een blaadje kunt meepakken. De minuscule witte bloemetjes in schermen zijn net wolkjes. Knip naar hartenlust, dit schatje groeit en bloeit maar door.
Ze mag dan ook veel meer water en voeding dan je zou denken.

De geur van chocolade cosmos wordt voornamelijk met de ogen waargenomen blijkt telkens weer. Wat dat betreft zit deze diep pure chocolade bruine goed.
Maar op een schaal van 1 tot 3 voor chocoladegeur scoort ze niet perse het best.

Dit is een nieuwe tussenvorm met bloemen op lange stelen.

Chcocosmos verdraagt tot -6 dus wel in koude kas of garage overwinteren.

Chocolade Cosmos wordt in Mexico, waar ze oorspronkelijk vandaan komt niet meer in het wild gevonden. De plant die tot nu toe vegetaties vermeerderd werd zet geen zaad.
Keith Hammett vond er een die dat wel doet en ontwikkelde daaruit enkele nieuwe rassen waaronder 'Eclipse'. Deze heeft een wat nettere habitus en tot 5 cm grote bloemen die goed geuren.
In de winter sterft ze af en overleeft ze prima in onze koude kas waar het regelmatig -10 wordt.

De sterkst naar chocolade geurende heeft amper nog chocolade bruin nodig. Deze rijke rode scoort 3 uit 3 voor chocolade geur en 1 uit 3 voor chocoladekleur.

Het is een heerlijk geurige potplant die een egaal bolrond boeket bloemen op je pot zet.

Ze overleven wel eens met wat afdekken in de volle grond. Maar beter houd je ze in pot en zet je ze in de winter donker en beschut in een schuurtje of garage.

Diep donker zwart blad en enkele witte bloemen met een zachte roze zweem.

Erg leuk in pot of om gaten te vullen in je border.

Overwinteren boven - 6, dus afdekken is net niet voldoende. Een hoekje in de garage meestal wel.

Gewoon voor de bloemen, of toch om het blad?

Is dit kunst of kitsch? In ieder geval feestelijk en frivool dit diep donkerbladig schatje.
Het is een van de vroegste Dahlia die we kennen en ze bloeit net zo goed door als de rest. Uitgebloeide bloemen wegknippen helpt daarbij. Zet ze in pot of graaf de knollen na de eerste vorst op om binnen te overwinteren.
Onlangs niet geheel toevallig 'gevonden' door Keith Hammett in Nieuw Zeeland.

Niets mysterieus aan, gewoon een feestje.

We worden verwend tegenwoordig op Dahlia gebied. 'The Bishop' wordt elk jaar opnieuw enorm verbeterd onder andere dankzei Dr. Keith Hammett.
Ook deze heeft bijna zwart blad en nu echt brandweerwagen rode bloemen.

Wij vinden het vooral potplanten. Maar je kunt ze natuurlijk ook in je border planten en in de winter als kluit naar binnen halen.

Compact en rijk bloeiend.

Siertuin en moestuin ontmoeten elkaar in het midden zonder concessies te doen. Ze kan zo in je border of je vrolijkt er je moestuin mee op.

De bloemen van deze bodembedekker zijn geweldig als het je kleur is en de vruchten smaken fantastisch als je van aardbei houdt.

Het is een win-win plant, ook erg leuk in potten.

Dit is een in Nederland ontwikkeld zaadvast zaairas.

De bloemen zitten aan lange stelen die hoog boven het blad uitsteken en hebben een heerlijke appelbloesem kleur.
Pas als de vruchten gaan rijpen gaan ze hangen.
De vruchten hebben een bijzonder aromatische smaak.

Een heerlijke plant ook in pot.

Bijna niemand kan deze pakkende combinatie weerstaan van bruinrood blad en donker-roze bloemen. Tot diep in het najaar blijven de bloemen komen. Maar dan zou je ze eigenlijk beter niet planten. Weer en wind kan hun levenskaars danig doen dansen. Het geheim is: winterklaar maken in de zomer. Je moet ze een of meer keren in de zomer terugknippen om ze steviger te maken. Ze gaan dan snel weer bloeien.
De eerste, dus originele, spectaculair donkerbladige introductie van de jaren negentig.

Een Chinees kruid met een mythische reputatie; nog heilzamer dan ginseng.
Levensverlengend dus.
Je kunt er een van nature zeer zoete thee van zetten of het blad in salades gebruiken. De smaak lijkt op die van zoethout.
Een net niet, of nipt winterharde tweehuizige plant. Zet ze dus in pot en overwinter beschut.
In Japan bekend als amachazuru.

Een eeuwig zoet potje thee.

'Papillon' is een rechtopgroeiende kloon van Lavandula pedunculata met lange licht roze vlaggen en sterk aromatisch dun smal blad. Het was de eerste kuiflavendel die Ntederland bereikte. De moderne kruisingen bevatten bloed van deze, L. stoechas en L. viridis.
Best een klein beetje winterhard vooral op zure zandgrond en elders soms in milde winters. Maar plant ze niet in grote groepen en zet ze als als je er erg aan hecht in een pot.

Deze hybride lavendel is ontstaan uit de complexe kruising van Lavandula stoechas met een aantal andere soorten.

De kleur en bloemvorm zijn bijna identiek aan 'Helmsdale' de plant is veel compacter.
Ik vermoed dat het een zaailing is van 'Helmsdale'. Dat die tamelijk soortecht uitzaait was me al opgevallen.

Diep donker rode wijn met veel bouquet.

Een van de vele recente kruisingen van Lavandula viridis met stoechas en soms pedunculata die allemaal kunnen door- of herbloeien. Grijsbladig met helder violette vlaggen.

Zoet-zuur van geur.

Het is natuurlijk lastig kiezen tussen al die leuke kuifjes. Dit is al een wat oudere, bijna klassieke cultivar met de bijnaam 'Quasti'. En die houden wij natuurlijk graag in ere.

Geen kalk en een beschutte standplaats.

Een plant met een bijnaam, wat wil je nog meer?

Quasti zal ik nooit vergeten.

Deze 'hop-marjolein' bloeit in prachtige roze 'hopbellen'. Ze steekt wat geur betreft, echte oregano naar de kroon. Maar een plant van dergelijke schoonheid eten we natuurlijk niet op. Prima winterhard want haar ouders komen uit de koude Turkse bergen.

Zorg dat deze beauty droog staat. Knip regelmatig terug, dat versterkt de plant en ze kan daardoor wel drie keer per jaar bloeien.

Dat is gek, iedereen heeft het over Geranium 'Pinki Pinks', maar deze fabuleuze nieuwigheid is overduidelijk een Pelargonium. En die heten in de volksmond inderdaad geranium.
Het is een beetje een rotsplantje met hele kleine fijne bloemetjes over een lange periode.
Pelargonium zijn meestal vorstgevoelig maar ook vaak erg robuust. Mag in pot, maar deze kan op een iets beschutte plek gewoon in de volle grond.
Aangenaam geurend blad ook.

Beschrijven hoeft niet, bijna iedereen vind dit mooi en wil het meteen hebben.
Vervolgens komt een strenge selectie procedure op gang wanneer we vertellen dat dit tropisch is en absoluut boven plus 10 graden moet overwinteren.
Beschouw dit mooiste gras op aarde eventueel als eenjarige. Ze groeien er snel genoeg voor.

Het is net de Eiffeltoren: Je moet hem minstens een keer in je leven hebben gezien.