'Meidrank' zeggen de Walen vanwege de frisse voorjaarsdrank gemaakt met het blad en de bloemen. Het is bovendien een traditionele (ouderwetse) makkelijke bodembedekker voor de niet te droge diepe schaduw. Zet ze maar in vergeten hoekjes onder de struiken.
Wanneer Asperula wordt gedroogd neemt de hooi-geur toe, de stof die dat veroorzaakt heet cumarine (in grote hoeveelheden giftig). Een bosje aan het hoofdeinde helpt dankzij dat stofje bij het inslapen.

Compact met diep donker blad.

Alweer een nieuwe cultivar die we uit moeten proberen. Reken er op dat dit geen erg standvastige plant is behalve op zeer droge warme plekjes.

Weelderig maar wispelturig.
Eindeloos lang bloeiend.

Knippen doet ze altijd goed Ze gaan daarna weer snel nog rijker bloeien.

Bijna niemand kan deze pakkende combinatie weerstaan van bruinrood blad en donker-roze bloemen. Tot diep in het najaar blijven de bloemen komen. Maar dan zou je ze eigenlijk beter niet planten. Weer en wind kan hun levenskaars danig doen dansen. Het geheim is: winterklaar maken in de zomer. Je moet ze een of meer keren in de zomer terugknippen om ze steviger te maken. Ze gaan dan snel weer bloeien.
De eerste, dus originele, spectaculair donkerbladige introductie van de jaren negentig.

Uit het veredelingsprogramma van Neil Anderson van de Universiteit van Minnesota stamt deze compacte zeer rijk en lang bloeiende vorm.

Knip uitgebloeide bloeistengels regelmatig weg voor meer bloei. Je mag ook alle stengels tussendoor een keer wegknippen, dat versterkt de plant.

Zomersneeuw.

Deze vegetatief vermeerderde kloon die de soort populair maakte is geselecteerd op rijke bloei en een iets meer compacte bouw. Verder als de soort, dus witte vlinders met wat rood op lange slanke stelen. Ze beginnen flink op te vallen als de herfst vordert omdat ze dan het hevigst van alles wat nog bloeit, bloeien.
Inmiddels zijn er veel compactere vormen maar deze blijft een topper.
Regelmatig terugknippen maakt de plant steviger. Ze gaat dan snel weer opnieuw bloeien.

Een zeer compacte, lage witte vorm van de eindeloos brandende kaars van Lindheimer.

Ook geschikt voor potten en bakken.

Knip de vleugels van deze duif tijdig even terug als ze je lief is. Ze bloeit binnen een paar weken weer verder.

Je zou er spontaan trouwplannen van krijgen.

Geranium is de ruggegraat van de romantische tuin. Ze zijn betrouwbaar en vragen weinig verzorging.

'Ann Folkard' is een indrukwekkende plant met een waanzinnige kleur bloemen. Het blad loopt geel uit om aan het eind van het voorjaar traag groen te worden, de bloemen verkleuren van licht naar donker paars. Ze groeit breed uit maar wortelt niet verder buiten het hart. Het is een kruising van G. procurrens x G. psilostemon.

Psilostemon bloed kruipt overal in, met een lichte voorkeur voor meisjesnamen die beginnen met Ann of Patricia.
Het zijn bijna allemaal super planten.
De hybrides van Geranium psilostemon bloeien eindeloos door, zelf doet ze het in een maandje allemaal tegelijk; die bloemetjes. Mooi, zijn we daar ook weer vanaf.

Bij de Annes blijf je met bloemen geplaagd worden. Dus houd daar rekening mee.

Duitse collega Jeddeloh dingt met deze mee in de 'Rozanne' competitie. Met hun foto's van zachtblauwe bloemen die niet erg overeenkomen met hoe de bloemen meestal uitzien zetten ze ons wel op een verkeerd been. vooral donkerblauw dus.
Net zo lang bloeiend (een eeuwigheid) maar veel lager dan 'Rozanne' die in de loop der jaren toch wat meer de hoogte in gaat.
'Azure Rush' blijft vooral de breedte in groeien en daardoor lager.
Makkelijk en zeer goed vullend.

En toch weer een nieuwe Geranium.

Op proef ontvangen en vermeerderd.

Een fijne bodembedekker voor de voorkant van je border.

Bloeit eindeloos.

Het jonge blad is goud-geel, vooral in het voorjaar, als het uitloopt.

Een sterke en makkelijke plant die niet al te snel groeit. Ze staat bij ons al bijna 10 jaar op een plekje.

Bescheiden voorjaarsfrisheid.

Een nog onbekende nieuwe soort met wat vreemd handvormig dofgroen blad bijna zoals we dat kennen van Pelargonium.

Prachtig scherp geaderde bloemen.

Ietwat koude gevoelig maar voor hier ruimschoots voldoende winterhard.

Bladhoudend met leuk blad bovendien.

Spreek uit, hebben dat tenminste gehad; "duskie krieek".

Een zeer lage kruipende soort voor de rand van de border.

Het blad is pure chocolade bruin.

Opnieuw een opvallende psilostemon kruising maar dit keer zonder de meisjesnaam.

Het is een relatief laag blijvende en rijk bloeiende vorm.

Makkelijk als ze eenmaal vaststaat.

De naam is een verbastering van "M'as tu vue?" Als ze eenmaal bloeit is dat vanzelfsprekend.

Zeer rijk maar niet al te lang bloeiend met grote aangenaam blauwe geaderde bloemen
Het is een kruising van G. renardii x G. platypetalum, gemaakt door Yvan Louette, Voor deze heb ik hem persoonlijk bedankt. Hij heeft zijn proefvelden voor rozen en geranium kruisingen ingericht in de tuinen van het gemeentehuis van Chaumont - Gistoux

Het ronde blad van Geranium renardii maar dan iets minder grijs.

De roze versie van 'Rozanne' en 'Jolly Bee'.
Eindeloos bloeiend dus en dezelfde wat spreidende groeiwijze, maar dan met donker geaderde roze bloemen. Ze kan met haar getekend, licht gevlekt blad snel een groot stuk bedekken. In een milde herfst bloeit ze tot december of de eerste nachtvorst
Uiteindelijk sterft ze helemaal af om vrij laat in het voorjaar weer op te komen.

Net als 'Rozanne', gevonden door Marco van Noort.

Deze spreidende plant vormt een heuveltje blad, dat in het voorjaar lange tijd geel blijft. Ze is doorbloeiend met 3 cm grote bloemen in een vreemde mat violet roze kleur met een donker paars hart en zwaar geaderd. De kleur is precies gelijk aan die van Verbena stricta die ik voor de grap ernaast zette. Kruising van G. lambertii x G. procurrens, ontstaan bij Washfield omstreeks 1981.

Een oude favoriet.

Nog een meisjes geranium met psilostemon bloed; de kruising van 'An Folkard' met 'Patricia'. Dit keer genoemd naar de vrouw van onze fantastische collega en bondgenoot Thierry Delabroye.
Het blad is goudgeel in het voorjaar de bloemen zijn met 5 cm aanzienlijk groter dan die van 'Patricia' waarvan ze ook de kruipende groeiwijze en extreem lange bloeitijd heeft.

Met mascara.

Nieuw en opmerkelijk.

De keus aan geraniums die proberen 'Rozanne' te evenaren is net zo overweldigend als hun onophoudelijke bloei.
Wij kozen deze vanwege de kleur en de tot 4 cm grote bloemen.

Gevonden door Sylvia Morrow in Engeland. Een van de ouderplanten is Geranium wallichianum (vader onbekend).

Dit zijn van die lage bodembedekkende geraniums met fijne geaderde bloemen en donkere hartje.

Ze zijn wat kwetsbaar, staan graag in de volle zon en liever niet op natte, te rijke grond. Je zou het bijna rotsplanten kunnen noemen.

Maar lieflijk dus en prima houdbaar en vast op doorlatende grond.

'Spessart' is gezond en groeit krachtig plat over de grond ze heeft een zwak roze zweem over de bloemen.

Het blad is bijzonder sterk aangenaam geurend en heeft een rode herfstkleur.

Terugknippen lijdt niet tot herbloei, maar is wel goed voor de plant, je mag er met de grasmaaier over en krijgt dan snel weer fris nieuw blad.

Ouderwets en grondig goed.

De soort komt van nature voor in centraal en west Europa tot Siberië.

Maar dit is natuurlijk de freak variant met super donkere blad.

De combinatie met de tamelijk fel roze bloemen is ook al wat bizar.

Het blad is geweldig.

Een heerlijke nog tamelijk nieuwe dubbele met een subtiel purperrood hartje en fijne adertjes in de bloem.

Nederlandse vinding van Jan Verschoor.

Kan na de bloei wat uitputting vertonen in de vorm van meeldauw, geen probleem, tot de grond terugknippen en er verschijnt snel weer fris nieuw blad.

Heerlijk elfachtig.

Heerlijk glanzend, diep donker purper blad en grote helder blauwe bloemen.

Geen harde groeier en als ze moe is van al dat trage groeien en dan ook nog bloeien wil ze wel eens ten prooi vallen aan wat meeldauw. Dat is gewoon een teken van uitputting en gaat vanzelf weer over.

Zeer aansprekend, maar niet zo heel gemakkelijk.

Dit lijkt een beetje op de bekende kruisingen met Geranium platypetalum, zoals 'Terre Franche' en 'Phlippe Vapelle', maar het is een omstreeks 1980 door Hans Simon wild gevonden vorm van renardii.

Opvallend zijn de extra scherp getekende aders in de bloem. het blad is heerlijk grijs en zacht.

Een betrouwbare vaste plant, perfect voor border randen waar ze een rustpunt vormt met haar groen-grijs ronde blad.