Het doorbuigend bronsgroen blad heeft oranje punten en kleurt in de herfst naar nog levendiger roestig oranje. Op een vochtige plek in de zon kleurt het blad het best. Het vormt een pol van ongeveer 50 × 40 cm. Ooit werd mij verteld dat het niet winterhard zou zijn, maar wij weten, sinds het meer dan tien jaar in onze feestborder staat, dat dit een van de betrouwbaarste grassen is die we kennen.
Het doorstaat met kleurig fris blad al die jaren glansrijk de winter en bedekt daarmee de bodem uitstekend..

Lijkt op Carex comans 'Bronze Form' maar dan iets groter en met breder blad. Het doorbuigend bronsgroen blad heeft oranje punten en kleurt in de herfst naar levendig roestig oranje. Op een vochtige plek in de zon kleurt het blad het best.
Deze, zo werd mij ooit verteld zou niet winterhard zijn, maar wij weten uit ervaring dat dit een van de betrouwbaarste bladhoudende grassen is dat hier al vele jaren met kleurig fris blad glansrijk de winter doorstaat.

Grassen maken van je combinatie iets vanzelfsprekends waarschijnlijk omdat elke natuurlijke vegetatie gras bevat.

Dit zijn heerlijke beige wolken, maandenlang, als het meezit tot diep in de winter. In de tussentijd laat je er van alles bovenuit piepen.
Zet er bijvoorbeeld eens een flinke Kniphofia of hoge Digitalis tussen.

Inheems, sterk en makkelijk.

Een uitstekend winterhard mediterraan grasje. De bloei is onbeduidend maar met die heerlijke bolletjes bedekken de bodem zo lekker. Bijvoorbeeld tussen een paar heel speciale lavendels of andere aandachttrekkers. Wild te vinden in Zuid Frankrijk en Noord Spanje, rondom de Pyreneeën.
We gaan hier heel fijne borders mee maken.
Plasnt ze 30 cm van elkaar.

Een rustpunt puur voor de vorm.

Een zeer fijn grijs-groen siergras uit de Atlas (Marokko, Algerije).
Het smalle blad vormt met z'n boogjes een elegante bolvormige pol.
Snoeien na de winter mag, maar moet niet noodzakelijk, onderhoudsarm dus.
Goed winterhard, min of meer bladhoudend en stevig in de winter.
In prairie- of mediterrane beplantingen gemengd of in grote groepen als bodembedekker.
Oranje in de herfst.

Ze komt laat op en lijkt eerst een gewoon, wat traag gras met fel rode punten.

In de zomer wordt de hele plant al snel lichtgevend rood.

In groepen maakt het strijklicht van het najaar haar fenomenaal.

Voor niet te droge rijke liefst licht zure grond.

Een vroege indianenzomer.

'Flamingo' heeft de beste roze pluimen die lang hun kleur behouden. De plant vormt een elegante losse pluim. Het is naar onze smaak een van de mooiste selecties van Ernst Pagels.

Blad tot 120 cm bloemen tot 160 cm.

Zo roze zelfs zonder garnalen te eten.

Zeer compacte Pagels selectie met een zilveren waas, ook op het blad. De uiteindelijke hoogte wordt pas na een aantal jaren bereikt. Blad tot 90 cm bloemen tot 120 cm.

Volgens authoriteiten King en Oudolf met mijn volledige instemming de allermooiste selectie van Ernst Pagels.

De bloemen houden hun bruin-rode kleur bijzonder lang. Blad tot 180 cm, bloemen tot 250 cm.

Mijn Miscanthus.

En nog een vrij nieuwe met herfstkleur.

We vonden het al prachtig bij 'Sioux'. Deze wordt nog veel roder.

Indianenzomer uit China.

Ik snap het niet meer helemaal. Maar deze is best indrukwekkend.

Vroegbloeiende soort met roodbruine pluimen aan mooie lange stelen. Voor rijke vochtige plekken liefst in de zon. Het smalle glanzende blad dat tot iets over de helft van de hoogte komt blijft in zachte winters groen. Deze zaait zich bij ons uit, dat is niet problematisch, wat te veel is is makkelijk te verwijderen.

Een zelden aangeboden, meer natuurlijke soort uit de bergen van Taiwan.

Een hele grote, uit een van onze favoriete grassen geslachten.

Lekker om solitair te plaatsen. Zorg in ieder geval dat de aren vrij staan zodat ze kunnen uitbuigen.

Waanzinnig luchtig, stoer.

Laat maar waaien.

Heldere bloei, stijf, strak blad. Heerlijke solitair en mijn persoonlijke favoriet onder de pijnpestrootjes.

De luchtige aren bewegen subtiel met de wind mee.

Plant ze als solitair, in de border of op een eigen plekje.

Windwiegertje.

Opgeruimde polletjes met fijn blauw blad die in de late zomer in vuurroze bloei uitbarsten.

Van New York tot Texas in het wild te vinden, maar helaas bedreigd.

Spectaculair in wat grotere groepen.

Waanzinnig warrig.

Een van mijn favoriete grassen en nu nog donkerder.

Het blad begint grijs-groen en krijgt al snel purperen punten. Uiteindelijk wordt het volledig bruin-rood.

Een nieuwe introductie die uitblinkt door vroege herfstverkleuring, namelijk in de zomer.

Breed uitgroeiende en uitwaaierende pol met roze in de bloemen en diep donker roodbruine herfstkleur. Een inmiddels wat oudere selectie van Kurt Bluemel uit de V.S.

Het feest hier is de elegante breed uitstaande groeiwijze en het diep purperen blad in het najaar.

Een van mijn favoriete grassen.

Beschrijven hoeft niet, bijna iedereen vind dit mooi en wil het meteen hebben.
Vervolgens komt een strenge selectie procedure op gang wanneer we vertellen dat dit tropisch is en absoluut boven plus 10 graden moet overwinteren.
Beschouw dit mooiste gras op aarde eventueel als eenjarige. Ze groeien er snel genoeg voor.

Het is net de Eiffeltoren: Je moet hem minstens een keer in je leven hebben gezien.

Een heerlijk Amerikaans gras met opvallende gele helmdraden.

Het blad heeft een rode herfstkleur.

Echt prairiegras uit Nebraska.

Grote donker koper-kleurige aren aan stevige stelen. Statig robuust rechtopstaand en hard groeiend. Dus ook geschikt als zicht belemmering.
Een gezond gras met breed blad voor elke, maar bij voorkeur niet te vochtige grond.

Het blad lijkt iets op bamboe of riet. Het kleurt in de herst oranje-rood. Dat is ook kleur.

Siberisch hard.

Heerlijk fijn zacht gras met geurende bloemen in augustus en september.

De geur houdt het midden tussen koriander en in boter gebakken popcorn.

In de herfst kleurt het oranje rood.

Vooral mooi in grote groepen.

Echt uit Noord Amerika, dus perfect voor je privé prairie tussen de Echinacea's.

Rechtop groeiende pollen smal bleekgroen blad met feestelijk in golven horizontaal kronkelende aren. Vanwege de dynamiek vrijwel onmogelijk te fotograferen.
De eerste keer dat we het zagen ruim 15 jaar geleden, waren we zo overweldigd door dit fantastische gras dat we zelfs vergaten het te fotograferen.

Bijna iedereen die ze zag tijdens onze lavendeldagen vroeg er naar. Helaas zijn ze dan vaak al uitverkocht. Nu zijn ze er weer.

Zacht fijn blad en subtiele aartjes.
Of het nu bloeit of net niet meer is slecht te zien. Dit gras ziet er altijd even geweldig uit. Ook in de winter.
Liever niet knippen, zeker niet als ze niet aan de groei zijn. Hoeft ook niet, je trekt het dorre blad er in het voorjaar makkelijk uit.
Het waait lekker met elke wind mee.
Plant het overal massaal tussen, (denk aan Echinacea en Salvia) het is heerlijk.
Waar het kan laat je de zaailingen staan.