Siberische ereprijs bloeit wat vroeger dan de Virginische. De Oost-Aziatische vorm is nauw verwant aan de Noord-Amerikaanse daarom is er ook veel verwarring over naamgeving.
'Amethyst' is voor zo ver mij bekend een selectie uit de wildvorm. Ze is groeikrachtig, goed van textuur en rijk bloeiend.
Met de winterhardheid zit het ook hier wel goed.
Veronicastrum zijn onverwoestbare vaste planten waar met name bijen dol op zijn.
Hun stevige stengels staan fier overeind met bladkransen in etages en ze vormen al snel een aardige pol.
'Apollo' is een relatief lage vorm met bijzonder lange bloei aren zonder zijaren.
To the moon!
Dit is misschien wel de meest sprookjesachtige vorm van deze stoere plant.
Je plant haar en hebt er verder geen omkijken naar. Tot ze in het najaar een beetje aandacht vraagt met haar heerlijke aren en misschien ook wel vanwege de bijen, vlinders en nuttige insecten die er omheen hangen.
Een duurzame darling.
Van planten afkomstig van de Amerikaanse prairie mag je wel wat standvastigheid verwachten. Ongecompliceerd dus en naar hartenlust te combineren, vooral met grassen, om in de prairiesfeer te blijven.
In grote groepen, of volledig gemengd met van alles en nog wat.
De kleur leent zich er voor.
Onverwoestbaar dus.
Echt een Victoriaanse hoornviool met meerkleurige bloemen en sterk geurend met een heerlijk parfum. De bloemen zijn wit met paarse aders en een klein geel honingmerk.
Zwaar geparfumeerd dus, deze dame.
Dit brutale geel-bruin-paars, is niet onomstreden. Het is zeer geliefd bij de een en verguisd door de ander. De RHS jury hoort kennelijk bij de eerste categorie, want ze gaf de plant een AGM (Onderscheiding van hoge tuinwaarde).
Iedereen die haar kent stemt in met de beschrijving: zeer sterk geurend en rijk bloeiend.
Walmend gewoon in de wijde omtrek.
De sterkst geurende en meest Victoriaanse (lees: frivole) viool die we hebben. Meerkleurige bloemen met een paarse buitenrand en crème van binnen. Zeer sterk geurend. Uit de rubriek violetta (miniatuur violen met een goede habitus). Gevonden door de violen-god die ons lang geleden audiëntie verleende: Richard Cawthorne.
Prachtig luchtverfrissend parfum.
Deze bossige plant kan wat te lang worden maar dat is te verhelpen door diep terugknippen. De bloemen zijn dan in korte tijd terug. Doe dat bijvoorbeeld als je op vakantie gaat.
Deze is voor een viool aardig standvastig. Ze bloeien met kleine witte bloemetjes eindeloos van het voorjaar tot de winter.
Makkelijk wit op je palet.
Ik vind deze klassieker geweldig met z'n vlinderachtige sterretjes bloemen.
Fijn magenta paars geaderd.
Tussendoor knippen is er goed voor. Ze gaan daarna snel weer bloeien.
Violen staan liefst met hun hoofd in de zon en de voeten in het water. (Wie niet?)
Witte maartse viooltjes omdat dit lieflijke albinootje zo leuk opvalt in je schaduw hoekje.
Lieflijk en welriekend.
Traditionele bloem voor parfum en snoep.
'Konigin Charlotte' werd in de voor-vorige eeuw gekweekt om de lange steeltjes zodat er boeketjes van konden worden gemaakt.
Sterk geurend, er hangen wolken parfum om de planten.
Zelfs in gemaaid gazon weten ze zich nog redelijk te handhaven.
Een bijna witte zaailing van Viola odorata 'Königin Charlotte' die bijzonder groeikrachtig en rijk bloeiend is en ook net zo sterk geurt als haar Koningin moeder.
Ze zaaien zich heek vriendelijk en lekker uit bovendien. Na de zichtbare bloemenmaken ze cleistogame, dat zijn bloemen die niet open gaan, maar wel zaad vormen.
Adelijk geparfumeerd porselein.
Alle bloeikracht wordt bij deze amerikaanse soort opgespaard voor een explosie in het voorjaar. Tijdens de bloei is het hartvormige blad nog niet volledig ontwikkeld. Na de bloei wordt dat veel groter en krijgt de plant het karakter van een stevige zodevormende bodembedekker die het ook in de schaduw prima doet. Eigenlijk bloeit de plant wel door maar, net als Viola odorata met cleistogame bloemen. Na het voorjaar vormt ze onder het blad meteen zaaddoosjes, dus zonder bloemen.
Deze 'Szechuanpeper' komt wild voor in het oosten van de VS en Canada en is dus zeer winterhard. Het is een scherp gedoornde, kleine boom of meerstammige struik met fijn geveerd blad.
De vruchtjes zijn, net als bij Zanthoxylum piperitum, zeer scherp en prikkelend van smaak. De indianen kauwden er op tegen tandpijn. Tegenwoordig is het een geliefd keukenkruid. Ik ben er niet dol op, maar ik vind het fantastisch dat er een peper is die je zelf kunt kweken.
We kennen de specerij als staartpeper. Maar in dit geval is de struik waar de specerij aan groeit, hoewel nogal exotisch, bij ons uitstekend winterhard.
Aan de gang dus, over een paar jaar kun je deze zeldzame specerij en delicatesse per kg uitdelen.
De bast heeft bijzondere grote doorns. De smaak van de pepers is nogal prikkelend.