'Olly' is speciaal ontwikkeld voor de professionele biologische teelt.
Ze is zeer groeikrachtig en productief.

De vruchten van ongeveer 180 gram hebben een fijne zoete smaak en zijn zo'n 7,5 cm hoog.
Ze kleuren snel en goed door en rijpen van juli tot oktober..

Plant ze op ongeveer 50 x 50 cm, liefst in de kas.

Een kleine hartvormige peper.
Veel scherper dan je in sommige beschrijvingen tegenkomt, dus pas even op voor je er in hapt.

Echte peperfans vullen ze en eten ze in twee happen op. Ze zijn zoet en best heel pittig dus wat ons betreft zijn ze daarvoor wat te scherp. Wel goed bevleesd ook.

Ze worden buiten goed rijp, liefst op een warme plek. Ik de kas doen ze het nog beter. Een meter tussen de rijen, 50 cm in de rij.

Best een bijzondere deze. De vruchten kleuren eerst donker paars en verkleuren naarmate ze rijper worden naar donker rood.

Ze rijpt vroeg en de plant is robuust dus verdraagt ook wel buitenteelt. Maar liever zetten we haar in onze tunnelkas.

Ze is dik-vlezig bovendien.

Een bijzonder dikvlezige, bolronde en glanzende minipaprika
Lukt altijd en maakt makkelijk veel vruchtjes. De vruchten zijn lekker zoet en knapperig, het schilletje is wat taai.
De planten blijven vrij klein, dus ze zijn in pot te houden. Zeer geschikt ook om te vullen.
Omstreeks het midden van de 19e eeuw ontstond deze soort uit de matig hete pimento peper.

Gotta love it.

Een lekker zoete langwerpige paprika. Je snijdt er van de heerlijke dunne rondjes van voor je salade.

Ze worden tot wel 25 cm lang, zijn groenrijp te eten maar rood natuurlijk veel zoeter.

Stierenhoorn paprika, eat your heart out Torero.

Ook dit bijzondere witte ras is speciaal ontwikkeld voor de professionele biologische teelt.

De vruchten wegen ongeveer 160 gram en zijn zo'n 7 cm hoog.

Ze verkleuren van wit naar geel. Voor een frisse smaak, haar specialiteit, oogst je ze wit. Geel zijn ze zoeter.

Met 2500 tot 10.000 Scoville een niet al te scherpe peper voor dagelijks gebruik.

De vruchten zijn 5 tot 6 cm lang.
De plant wordt 60 tot 70 cm hoog, kan ook in pot worden gehouden en zelfs worden overwinterd.

Met deze en een paar tenen knoflook maak je van bakstenen een delicatesse.

Niet zo stoer, maar wel heel lekker.

Niet iedereen proeft die aromatische smaak boven de scherpte uit. Maar wie dat kan is hier fanatiek dol op. Je ruikt het ook.

Ze hebben echt veel warmte nodig, maar die krijg je dubbel en dwars terug.

Nederland heeft z'n boerenkool, België haar lof en Suriname deze dame.

3000 HS

Voor de liefhebbers van extreem heet: Dit Amerikaanse monster is 800.000-1.000.000 Scoville. En dat is behoorlijk heet.

Het best in een kas te telen mede omdat de takken vrij broos zijn. Zorg bij buitenteelt ervoor dat ze goed aangebonden en ondersteund worden. Pepers in pot kunnen binnen worden overwinterd op een warme lichte plaats.

Extreem hete peper van een fruitige smaak. Het is een soort wapenwedloop; hoe heter hoe beter. Met 1.000.000 Scoville scoort deze behoorlijk. Ik ben er voorzichtig mee wanneer ik sambal maak, een klein beetje van deze in je saus maakt haar voor de meeste mensen oneetbaar. Leuk die fruitige smaak, maar je zet wel tegelijk een vlammenwerper op je smaakpapillen.

'Scorpion' slaat op het stekeltje onderaan de vrucht.

Eigenlijk is deze klimmer meer een gezelligheidsplant, maar in India wordt het blad ook wel gegeten.
De bloemetjes zijn piepklein. Na de bloei worden luchtige blaasjes gevormd met daarin op erwt lijkende zaden met een hartje. Daarom gaf Linnaeus haar de botanische naam Cardiospermum. (cardio: hart; spermum: zaad).
Oorspronkelijk uit het zuiden van de VS en Bermuda.
Leuke blaasjes met een hartverwarmende verrassing.

Een kleine boom die van oorsprong in bossen en op rotsen groeit. De bloeitijd is in juni-juli met mooie helderwitte bloemen. De kleine fijne bloempjes hangen in pluimen bij elkaar. De frisgroene bladeren zijn smaller dan Chionanthus virginicus, mooier zelfs nog.

Andijvie voor de snij, hoe handig.

Gewoon snijden naar behoefte in plaats van per krop en als je niet te diep snijdt ook nog hergroei.

De smaak heeft een aangenaam bittertje geweldig om je sla mee te verrijken. Maar natuurlijk ook uitstekend te stampen.

Heerlijk, maak me er voor wakker.

Een kreukelig lief eendagsbloemetje dat strak trekt in de loop van de dag en tegen de avond uitvalt. En dan de volgende dag weer nieuwe kreukels. Elke dag een verse vlucht bloemen, dat is Cistus.

Dit is een van de soorten waar de hars traditioneel van gewonnen wordt. De laudanum waar een van de drie koningen mee bij kindeke Jezus op kraamvisite ging.

Groengrijs blad, zomer en winter.

Ten noorden van de Seine alom geprezen als de meest winterharde Cistus. Groot, aromatisch donkergroen glimmend blad. Bloemen wit met een geel hart.
Het is een wat rommelige struik met bloemen luchtig op lange stengels.

Veel van de andere redelijk winterharde cultivars zijn kruisingen met C. laurifolius.

Snoeien; niet, of lichtjes meteen na de bloei.

Over deze en andere Cistus bestaat veel verwarring. Ze worden vaak veel groter dan wordt beweerd en je kunt ze niet kort houden met snoei, want dan bloeien ze niet. Ook wordt vaak onterecht beweerd dat ze van kalk houden, want dat doen mediterrane planten nu eenmaal.

Dit is met 1,5 tot 2 meter een forse bladhoudende struik voor een beschutte standplaats. Het blad is groot en gerimpeld.

Hoewel we de plant die we 20 jaar geleden kregen inmiddels kwijt zijn voordat we er veel ervaring mee konden opdoen proberen we het nog een keer met deze zeer diverse soort. Het is niet de meest winterharde in ons sortiment. Geef haar dus een beschutte standplaats. Een beetje schaduw zou ze verdragen, maar in de zon bloeit ze nog rijker.

Saliblaadjescistus.

Een grote struik vooral bewonderd om de tot 8,5 cm grote bloemen.

Wordt gewoon hoog, niet snoeien!

Je moet er plaats voor hebben, maar dan heb je ook wat. Zo lang de winters het toelaten.

De kruising van C. ladanifer x C. populifolius.

Zuurminnend.

Deze kruising van C. x canescens met vermoedelijk C. laurifolius gevonden door J. E. Sammons lijkt sterk op C. argenteus 'Peggy Sammons' maar heeft kleiner blad. De bloemen zijn zacht zalmroze en 5 tot 6 cm groot. Ze verdraagt tot -15oC en neutrale of licht kalkhoudende grond hoewel ze liever wat zuur staat.

Erg rijke bloeier met een lichte neiging tot zichzelf quasi dood bloeien.

Onze favoriete Cistus, vernoemd naar het ouderlijk huis van collega John Coke, het huis ook waar de eigenaar van rederij White Star Liner vernam van het zinken van zijn Titanic. Bijzonder goed doorbloeiend, doorgaans winterhard met mooi glanzend spits donkergroen blad.
Het is een in de Languedoc spontaan voorkomende kruising, voor neutrale of licht kalkhoudende grond.
Doorbloeiend tot de eerste vorst. December is dus haalbaar.

Die feestelijke rode lampionetjes zijn de knoppen aan rode bloemstengels waar de zuiver witte bloemen uit vlinderen.
Het donkergroene ruwe blad en de compacte struikvorm geven de plant daarna blijvende waarde.
Deze kruising van; C. populifolius x salviifolius heeft de winter van 2010 nipt overleefd.
Zo'n 12 jaar lang daarvoor was ze bij ons probleemloos winterhard. Inmiddels staat ze al weer 5 jaar.

Gedurende anderhalve maand verandert dit monster in een grote witte berg. Na 8 jaar mag je rekenen op 3 x 3 m. Als een extra strenge winter er tenminste geen eind aan maakt. Beschut planten dus.

Dit is een van de weinige Cistus soorten die snoei verdragen.

Groot langwerpig, lichtgroen gekroesd blad.

Perfect ronde zelf vullende bolvorm.

Een handzame struik met zuiver witte bloemen van 5 centimeter doorsnee en fijn smal blad.

Een van de meest winterharde en meest rijk bloeiende. Het is een kruising van Cistus laurifolius met Cistus monspeliensis.

Cistus laurifolius is altijd goed voor dat beetje extra vorstbestendigheid in een kruising.

Een van mijn allerdierbaarste Cistus ooit vanwege de perfecte lage struikvrom.
Met grijsgroen blad, snel laag en breed uitgroeiend. Het is een van de meest winterharde en de eerste bloeier van alle Cistus.
'Grayswood Pink' werd gevonden als zaailing uit Grieks zaad en is geïdentificeerd als de kruising Cistus parviflorus met Cistus sintenisii.

Een heerlijk ding, laag en breed uitgroeiend.

De kleinste die wij kennen. Zeer kleine, maar even talrijke bloemetjes en klein fijn blad. Bij ons worden ze niet groter dan 30 cm.

De kruising van C. salviifolius x C. inflatus.

Ze zijn niet zo standvastig als Helianthemum maar wel zeer leuk.

De nog net geen Helianthemum Cistus.