Een heerlijk Amerikaans gras met opvallende gele helmdraden.

Het blad heeft een rode herfstkleur.

Echt prairiegras uit Nebraska.

Grote donker koper-kleurige aren aan stevige stelen. Statig robuust rechtopstaand en hard groeiend. Dus ook geschikt als zicht belemmering.
Een gezond gras met breed blad voor elke, maar bij voorkeur niet te vochtige grond.

Het blad lijkt iets op bamboe of riet. Het kleurt in de herst oranje-rood. Dat is ook kleur.

Siberisch hard.

Clusters wollige bloeistengels, zwaar grijsviltig behaard en reuzen blad maken hier een beste bodembedekker van.

Dit is de meest grootbladige vorm van de ezelsoren, indrukwekkend en zeer bruikbaar in een groot massief van grijs.

Heerlijk blad voor je tuin en je zachte bovenlip.

Witgrijs wollig behaard blad met daarboven clusters wollige bloei stengels zonder zichtbare bloemen. De bloemen worden, net als bij een schapendoes de ogen, door het haar verbloemd.

Hele plant zwaar grijs viltig behaard.

Ik vind ze prachtig, zacht en effectvol.

Verguld zilver wollig blad.

Edel geel-groen in het voorjaar, later alleen nog zwaar grijsviltig behaard.

De bloemstengels zijn zo zwaar behaard dat de bloemen nauwelijks opvallen.

Iets tussen klassiek en een hommel.

Rechtop groeiende pollen smal bleekgroen blad met feestelijk in golven horizontaal kronkelende aren. Vanwege de dynamiek vrijwel onmogelijk te fotograferen.
De eerste keer dat we het zagen ruim 15 jaar geleden, waren we zo overweldigd door dit fantastische gras dat we zelfs vergaten het te fotograferen.

Bijna iedereen die ze zag tijdens onze lavendeldagen vroeg er naar. Helaas zijn ze dan vaak al uitverkocht. Nu zijn ze er weer.

Zacht fijn blad en subtiele aartjes.
Of het nu bloeit of net niet meer is slecht te zien. Dit gras ziet er altijd even geweldig uit. Ook in de winter.
Liever niet knippen, zeker niet als ze niet aan de groei zijn. Hoeft ook niet, je trekt het dorre blad er in het voorjaar makkelijk uit.
Het waait lekker met elke wind mee.
Plant het overal massaal tussen, (denk aan Echinacea en Salvia) het is heerlijk.
Waar het kan laat je de zaailingen staan.

De woekerwoede van deze plant zet je naar je hand op de juiste plek. Ze moet ergens staan waar ze de ruimte heeft en geen kostbare planten onder de voet kan lopen. Dan blijft je blij met dit, en ik vertel het pas aan het eind, mooiste blauw dat er is. Een azuur-blauwe voorjaarszee van bloemen.

Later is het dankzij het goed dichtgroeiende blad een van de allerbeste bodembedekkers.

Mijn liefde voor Teucrium flavum ontstond bij onze eerste ontmoeting in een rotsige berm in de Ardèche. Deze voor ons nieuwe grootbloemige vorm met haar bolle glimmend groene blad komt onze relatie alleen maar ten goede.
Ze is bladhoudend, ook bij ons en vormt flinke, tamelijk strakke bolronde pollen. Het blad heeft een subtiele kamfer eucalyptus geur.

Een glimmend schone, opgeruimde plant.

Sinds ik haar voor het eerst zag ben ik verliefd. In het grijze schaduwtuintje van Margery Fish zag ik haar met twee meter lange slappe stengels. De gemeente Malaga knipt ze in strakke bolletjes. Zo moet het dus niet. Volle zon op een warme beschutte plek en af en toe uitgebloeide stengels wegknippen is mijn advies voor deze zilverbladige schoonheid dan kan ze bijna het hele jaar bloeien.
'Azureum' heeft extra grote diep donkere bloemen.

Deze akeleiruit blinkt uit vanwege de lange bijna zwarte stengels die de roze pluimen boven het blad dragen.

Van Thierry Delabroye en nog vrij recent.

Zeer makkelijk en bijzonder vast.

Een strak getekende donkere verticale lijn met een luchtig roze wolkje.

En weer een nog best nieuwe.

Sterk en makkelijk in ieder geval.

Thalictrum delavayi heb ik altijd al geweldig gevonden, nu er zo veel selecties en kruisingen zijn begint het kiezen lastig te worden.

Ook hier belletjes bloemen op lange donkere dunne stengels.

Heerlijk lichtgevend geel uitlopend blad in het vroege voorjaar. Het ziet er kwetsbaar uit maar loopt bij weer en wind krachtig uit. De plant stoelt snel uit en kan op den duur gedeeld worden en natuurlijk wilt u her en der deze lekker gele voorjaars toef. De bloemen komen in wolkachtige pluimen als het haar van de componist waar altijd bij wilde haren aan gerefereerd wordt. Een favoriet van Roger.

Een door onze lieve vriendin Margaret Easter, aka 'Mrs. Thyme' en Engelse NCCPG collectie houdster voor Thymus, als zaailing in haar tuin gevonden en door haar geïntroduceerde kruiptijm.
Zacht roze bloemetjes met een karmijnrood honingmerk.
Fijntjes, matvormend.

Door Margaret aanbevolen tussen stenen langs een pad.

Geen citroentijm, maar wel een zeker zo sterk naar citroen geurende bonte siertijm. Dus ook prima voor keukengebruik.
Fris geel-groen glanzend blad dat in de winter zelfs een beetje rood kleurt.

Geelbont, zodat je ogen je neus kunnen waarschuwen; citroen recht vooruit!

Best heel lekker ondanks de roddel over de tuinman en overspel als opmaat naar haar vondst.

Van deze heerlijk en krachtig geurende tijm was zelfs Tony Hall, de baas van de rotstuin en woodlandplants in Kew onder de indruk toen ik haar lang geleden meenam op een bezoek. Tony publiceerde onlangs een flora van zuid Spanje waar ze als Portugese soort helaas net niet in voorkomt.
Ze heeft kenmerkend driehoekkig blad aan een opgeruimde plant. De geur is meer citrus dan kamfer. De jonge blaadjes zijn glanzend en donkergroen.

Eindelijk weer eens een niet bonte maar aangenaam frisgroene citroentijm.

De beste citroentijm voor de keuken. Zuiver en fris van geur en smaak. De geur en de vorm van de plant zijn identiek aan 'Silver Queen'. Ze groeit als een bolrond struikje.

Deze kwam heel lang geleden naamloos tot ons. We hebben de naam samen met onze tijmvriendin en Engels collectiehoudster Margaret Easter bedacht.

Tja, waar zou deze nu vandaan komen? Het geslacht tijm is nog volop in beweging dit is als het ware de Franse vorm van Thymus serpyllum. Ze is van noord tot zuid en vooral ten noorden van de Pyreneeën te vinden. Een Spaanse botanicus vertelde me ooit dat hij in sommige gebieden bij elke stap een nieuwe soort ontdekt. "We geven ze daarom vaak alleen maar een nummer, geen naam." Maar dit is een geaccepteerde soort die het bij ons ook prima doet. Ze is dun behaard en kan breed uitgroeien.

Heel verrassend, die sterke karwijgeur van deze. De plant groeit plat en bouwt zich een beetje op als een heuveltje.

De naam herba-baronne komt van the baron of the beef, vrij vertaald 'het lendestuk van het rund' verwijzend naar de traditionele toepassing van dit kruid. 'Caraway' is een toevoeging die niet echt nodig is, dit is de originele vorm en de geur is overduidelijk.

Makkelijk, pittig, heerlijk en ook geschikt voor vegetariërs.

Groot opvallend crème gevlekt, rond blad met soms een vleugje roze.

Een vrij onbekende, bonte cultivar van deze inheemse tijm. De wilde vorm komt voor op kalkrijke grond in de duinen, Zuid Limburg en het rivierengebied. Zoals valt te verwachten doet deze het prima in ons klimaat. Ook schaduw wordt nog redelijk goed verdragen.

Bloeirijke, donkere in Joegoslavië wild gevonden selectie van onze inheemse grote wilde tijm.

Bossig kruipend met groot glanzend, donkergroen blad en lange bloeiaartjes.

Als inheemse soort op zijn plek en vanzelfsprekend heel makkelijk, ze verdraagt zelfs wat schaduw.

Tijm zonder kapsones.

Wollig, diep olijfkleurig blad en een feestelijke hoos van opvallende fris roze bloemen in juni.
Probleem kan zijn; de overdreven rijke bloei. Bij ongunstig (nat) weer willen ze zich nog wel eens bijna kapot bloeien.

Maar meestal herstellen ze zich prima na een regen opdoffer.

Bloemenfeest dus.

Als deze bloeit is het blad onder de bloemen niet meer te zien. De sneeuwwitte bloemen hebben liever niet te veel regen, dat is logisch.

Gelukkig voor de naar nectar zoekende insecten is deze schoonheid goed vast.

Als het weer een klein beetje meevalt is dit rijkelijk sneeuw voor de de zon.

In de verte op lavendel lijkende geur. Vandaar de volksnaam.

Compacte groei in een klein hoekig bolletje dat mooi vol blijft in het hart
Driehoekig blad als bij T. carnosus en T. camphoratus maar dan wat fijner.
Kan net als citroentijm wat last hebben van strenge vorst.

Bijzonder zeldzaam en geurig.

'Elsbeth' ontmoetten we voor het eerst in 1996 bij Idencroft Herbs waar ze sinds 1989 als Thymus rotundifolius werd aangeboden. Ze vormt fijne volle bolletjes en is nogal frigide. Ze neigt dus wat minder tot bloei waardoor ze meer blad en dus kruid maakt. Haar smaak is mild, als plant is ze geweldig.
In 2001 vonden we haar opnieuw in Marktheidenfeld bij Werner Simon die haar datzelfde jaar had vernoemd naar Elsbeth Frei, echtgenote van Hans Frei.