Apart en terecht veel bewonderd. De donkere stengels en diep donker purperen bolle schermen hebben een aristocratische uitstraling. Ze verschijnen pas nadat de spanning flink werd opgevoerd door dik opzwellende knoppen waar, als uit een doosje in een doosje, steeds weer nieuwe knoppen uit komen. Hoe belangrijk die zijn viel me op toen werd gevraagd naar "die plant met die bolletjes".

Monocarp, dus na de bloei opnieuw zaaien.

Deze in Ierland gevonden bijzondere vorm van bij ons inheemse Engelwortel heeft bijna zwart glimmend blad en is daardoor erg indrukwekkend.
Net als alle Angelica is ze monocarp (sterft na de bloei) maar wij planten meer per pot zodat je jarenlang bloei kunt hebben. Overweeg als control freak een keer zaad te oogsten. Voor de rest zaait deze dominee zich ook prima zelf uit.
Iedereen die ze ziet wordt daar hebberig van.

Geelvrees? Ik kom er nog op terug, dat is uit de tijd. Dit is gewoon een lekker warme kleur die we nodig hebben in ons klimaat. Het is 'just what the doctor orders'.

Deze en Tanacetum worden in de zomer winterklaar gemaakt. Je knipt ze in juli flink terug terwijl ze nog bloeien. Want het zijn zulke enthousiaste bloeiers dat zich soms kapot bloeien. Na de knip gaan ze lekker uitstoelen en opnieuw bloemen maken.
Verder een makkelijke plant met veel impact.

Uit Nederland bij Monksilver Nursery aangekomen onder de naam 'E.C. Buxton' en omgedoopt vanwege haar afwijkende mayonaise kleur omdat de bloemen bleker crème-wit verkleuren van zachtgeel.
Donkergroen filigrein blad. Een lang bloeiende plant voor een niet te natte plaats. In de loop van de zomer kan de plant het beste wat worden terug geknipt anders bloeit ze zich soms dood.
Je kunt ze ook voor de vaas knippen.

Sinds 1997 lukt het ons af en toe een partijtje van dit verrukkelijke tere plantje aan de praat te krijgen.
Ik vind ze geweldig, maar ze zijn dus niet al te makkelijk. Eenmaal volwassen kunnen ze zich redelijk redden en zich zelfs uitzaaien.
Plant haar op een open plek of in een rotstuintje.
Voor een diepe buiging geeft ze zelfs wat zoete chocoladegeur prijs.

Waarschuwing: Verovert harten.

Er bestaan een aantal verschillende kleurvarianten van de oorspronkelijk rood en groen met witte 'Nora Barlow' die in de middeleeuwen al bekend was al 'Rose Columbine'. De groeiwijze is verder identiek. 'Black Barlow' is, voor een goed verstaander was het al duidelijk, de bijna zwarte versie, statig op hoge vertakkende stengels. De gevulde pompon bloemen zijn net roosjes.
Ze zijn gezaaid dus wel wat variabel.

Eindelijk een 'Black Rose'.

Ook zo'n heerlijke stevige voor de overgang tussen zon en schaduw.

De bloemen staan fier op de stevige stengels. De kleur is bijzonder bruikbaar.

Net als de rest een prima snijbloem.

De moeder van alle Barlow's.

Bekend in de middeleeuwen onder de toepasselijke naam: 'Rose Columbine' (Akelei roos). De pomponvormige gevulde bloem aan elegante lange stelen verkleurt van groen tot rood met wit.
Alle andere Barlow-akeleien werden hiervan afgeleid.

Een beminnelijke bloem uit de middeleeuwen.

Een zeer warme kleur, dit donker wijnrood van de gevulde pompon bloem. Verder in alles identiek aan 'Nora Barlow'.

Akelei hoort te staan op de overgang van zon naar schaduw.

Als ze zich uitzaaien kunnen ze de kleuren van andere akelei in de buurt overnemen, gevuld blijven ze.

De witte vorm uit de fantastische Barlow-serie, vernoemd naar Nora Barlow, de kleindochter van Charles Darwin..
Ze maken allemaal lekker lange stevige stelen.
Akelei plant je het beste op de overgang tussen licht en donker, halfschaduw dus. Ze zijn vast, maar zaaien zich ook graag uit. De gevulde bloem is dominant bij zaailingen, maar als je verschillende kleuren door elkaar plant kan de kleur van de zaailingen variëren.

Een gezond klein struikje met rijke bloesem in het voorjaar en voor mens en dier eetbare vruchten in de herfst. Rijk aan vitamine C.
'Hugin' is een selectie uit de wildpopulatie van Walpole Island, Canada, door het Alnarp Instituut uit Zweden in de handel gebracht.
Appelbes is vooral geschikt voor verwerking tot confituren of jam.

Het blad kleurt vuurrood in de herfst.

Een zeer winterhard en gezond Russisch appelbessen ras met grote zoete en sappige vitamine-C rijke vruchten, maar bovendien vanwege de intensief rode herfstkleur ook als sierplant zeer geschikt.

Appelbessen zijn zelfbestuivend sterk en makkelijk fruit voor mens en dier.

Doe de vogels en jezelf een plezier.

Appelbessen komen uit noordelijke streken en zijn dus zeer winterhard en gezond. De vitamine C rijke bessen rijpen in oktober / november en worden vooral verwerkt tot sap en snoep. De vogels lusten ze ook.

In de herfst verkleurt het blad fel oranjeood, vandaar de naam.

'Brilliant' is zelfbestuivend en heeft helderrode bessen en witte bloemen.

Heerlijke mediterrane cola geur en fijn ingesneden grijs blad.

Mijmeringen en vakantiegevoel voor een verder toch ingetogen tuinier die weet met bladplanten te werken.

Ze verdragen diep snoei over het algemeen goed die alsems en je mag er ook regelmatig in knippen als je zin hebt in een geurig klusje.

Een goed grijze selectie van Margery Fish zelf, de beroemde éminence grise en groot liefhebster van grijsbladigen.

De vrijwel onzichtbare bloemen storen niet. Flink snoeien is goed voor de plant.

Misschien wel de meest zilverbladige plant die we kennen en we kennen er nogal wat. Het blad blijft er in de winter aan. In het voorjaar flink snoeien en eventueel nog een keer in de zomer. Dan blijft ze mooi vol.

Dit is hem, gegarandeerd de echte gestekte Franse dragon. De proef om dit vast te stellen is een blaadje op de tong leggen, als het brandt zit je goed. Echte franse dragon kan niet worden gezaaid. Zaaien kun je alleen Russische dragon, dat is een woekerend onkruid met nauwelijks smaak dat ook nog veel te vaak als plant wordt aangeboden.
Natte winterkou kan Franse Dragon in de problemen brengen.

Voornaam keukenkruid.

Dit is zo'n handige vulplant zoals ze vroeger werden gebruikt als rustpunt in borders die toen nog zeer weldoordacht werden aangelegd naar het voorbeeld van grote tuindames zoals Margery Fish.

Grijs getand blad, pluimen onbeduidende grijswitte bloemetjes. Bladverliezend.

Dit is dus heerlijke betrouwbare grijzigheid die een beetje tuinier gewoon nodig heeft.

Deze Amerikaanse plant is een van de beste vlinderplanten voor onder andere de monarchvlinder. Bij ons wordt ze, net als de vlinderstruik, alleen bevlogen door allesetende en dus minder bedreigde bijen- en vlindersoorten. Nog steeds goed voor veel gefladder.
Het sap is giftig, dus vermijd contact tijdens het snoeien.
De bloemen geuren licht naar vanille en ze staat graag zonnig.

'Mondeo' is een vroeg en productief overwegend mannelijk ras dat ook geschikt is voor kleigrond en voor zowel gebleekte als groene teelt.

Op wat zwaardere grond kies je het beste voor de groene teelt. Groene asperges hebben meer smaak en ik eet ze daarom zelfs nog liever dan witte.

Asperges, voor door de pasta.

Een Britse selectie voor de 'groene' teelt.

Deze fantastische donkere asperges hebben een nootachtige smaak en zijn zoeter dan groene. Je hoeft ze niet te schillen want de dikke scheuten zijn zacht van top tot teen.

Paars zijn ze alleen in het vroege voorjaar. Het blad is gewoon groen.

Een nieuwe bloem die niet echt wil bloeien, dat is natuurlijk echt bijzonder en ze doet dat, eenmaal begonnen zonder ophouden.

De lintbloemen blijven groen met een purperen waas, het gevulde hart verkleurt naar purper.

Heerlijk subtiel en spannend.

Gemakkelijke vaste plant en snijbloem.

Tussen een stuk of tien nieuwe soorten werd deze er door iedereen uitgepikt. We kregen haar in 1999 van onze Franse collega Antoine Breuvart en hebben haar uitgedeeld aan onze Nederlandse collega's. Vasterival was toen kerngezond. Inmiddels zien we dat ze ook wel meeldauw kan krijgen.

Het blijft met haar donkere stelen en blad en haar aangename zachtroze kleur een van de beste onder de grote Asters.

Een heerlijke wolk voor het najaar.

Dit zijn sterke en makkelijke planten die lekker laat bloeien, precies als je ze het hardst nodig hebt.

In het voorjaar even tot de grond terugknippen, meer is er niet aan.

Rijk bloeiend vanaf de late zomer.

Meest opmerkelijk aan 'Snow Flurry' zijn de liggende groeiwijze en de lange bijzonder late bloei.

In het late najaar verschijnen er vrij plotseling massaal kleine witte bloemetjes als moest de sneeuw een voorbeeld krijgen hoe zich te gedragen.

Voorbeeldige sneeuw.

Al vele jaren een van mijn favoriete Asters.

Veel compacter en lager dan 'Lady in Black'. De bloemen zijn precies hetzelfde.
Buiten de bloeitijd heeft 'Prince' nog veel donkerder, bijna zwart blad.

Ook hier die fijne kleine, gepast ingetogen bloemen tot de eerste sneeuw valt.

Prinsheerlijk.