Dit is een bizarre schaduwplant waar kinderen en volwassenen veel plezier aan beleven. De bloemen vormen een tuiltje met een lange sliert, Het wit met chocolade-bruine tuiltje zit tussen het blad en de sliert steekt boven het blad uit. Deze, tot 25 cm lange, sliert is precies een muizenstaart, heel bijzonder. De plant komt wild voor in Spanje en Italië maar is bij ons prima winterhard. De plant vormt via rhizomen verderkruipendene tapijtjes. Voor de humusrijke schaduwborder.

Dit is een woekergevaarlijk gewas. Het eerste jaar lijkt het mee te vallen maar na verloop van tijd gaat mierikswortel flink terrein veroveren. Pas dan kunnen ook weer wortels worden geoogst voor keuken gebruik. De stoffen in de plant zijn verwant aan mosterd gas. Het is niet de bedoeling ze in grote hoeveelheden als groente te consumeren.

Natuurlijk geweldig als smaakmaker en zeer gezond met mate.

Heerlijk fruitige mediterrane 'cola' geur en fijn ingesneden grijs blad.

Mijmeringen en vakantiegevoel voor een verder toch ingetogen tuinier die weet met bladplanten te werken.

Ze verdragen diepe snoei over het algemeen goed die alsems en je mag er ook regelmatig in knippen als je zin hebt in een geurig klusje.

Dit is hem, gegarandeerd de echte gestekte Franse dragon. De proef om dit vast te stellen is een blaadje op de tong leggen, als het brandt zit je goed. Echte franse dragon kan niet worden gezaaid. Zaaien kun je alleen Russische dragon, dat is een woekerend onkruid met nauwelijks smaak dat ook nog veel te vaak als plant wordt aangeboden.
Natte winterkou kan Franse Dragon in de problemen brengen.

Voornaam keukenkruid.

Deze Amerikaanse plant is een van de beste vlinderplanten voor onder andere de monarchvlinder. Bij ons wordt ze, net als de vlinderstruik, alleen bevlogen door allesetende en dus minder bedreigde bijen- en vlindersoorten. Nog s teeds goed voor veel gefladder.
Het sap is giftig, dus vermijd contact tijdens het snoeien.
De bloemen geuren licht naar vanille en ze staat graag zonnig.

Wintergroene pollen met stervormige geurende gele bloemen. De plant is vanwege het lange spitse blad goed bruikbaar als lijnvormig element in mediterrane combinaties. Donker violet en dit geel zijn sterke bondgenoten.

Uitstekend winterhard.

Maar moet absoluut in de zon.

In Zuid Frankrijk, op Corsica en heel veel andere mediterrane streken zie je soms weilanden die er helemaal vol mee staan. De plant zou het giftige colchicine bevatten en wordt door vee gemeden. De wortelstok zou volgens sommige bronnen gekookt wel eetbaar zijn. Doe dat thuis liever niet na.
Na de bloei trekt ze zich helemaal terug in haar wortelstok. In de herfst loopt ze dan weer uit.

Het blad lijkt op dat van Kniphofia.

Een nieuwe bloem die niet echt wil bloeien, dat is natuurlijk echt bijzonder en ze doet dat, eenmaal begonnen zonder ophouden.

De lintbloemen blijven groen met een purperen waas, het gevulde hart verkleurt naar purper.

Heerlijk subtiel en spannend.

Gemakkelijke vaste plant en snijbloem.

Fijne witte wolken voor het najaar. Makkelijk en betrouwbaar en met op de juiste hoogte, veel meer bloem dan plant.

Ouwe trouwe voor de witte border.

Deze bekroonde cultivar van voor 1920 is de enige die ik onthield na het lezen van de geweldige Aster monografie van Paul Picton, de erfgenaam van Ernest Ballard. Het kostte daarna nog 8 jaar zoeken voor ik haar aan ons sortiment kon toevoegen.

Bijzonder zacht blauw, kleinbloemig, wolkig spreidend en vrijwel volledig meeldauw vrij.

Een plaatje.

Uit vrees voor meeldauw zijn we jarenlang terughoudend geweest ten aanzien van Asters. Maar het zijn zulke waardevolle late bloeiers dat je er eigenlijk niet zonder kunt. Er is in al die jaren behoorlijk geselecteerd op gezondheid. Dus met en met breiden we ons sortiment uit met de Asters die ons fijn, kleurrijk en gezond genoeg lijken. 'Rosenwichtel' kwam uit Duits onderzoek naar voren als een van de 10 meest gezonde uit de Dumosus groep. Ze vormt een laag, rijk bloeiend kussentje.

Kleine bloemen in een perfect getroffen zachte kleurstelling. De bloemen en ook de bouw van de plant lijken op die van Aster lateriflorus waar 'Lovely' volgens sommigen toe behoort. Wij kregen de plant als Aster vimineus 'Lovely' wat weer mooier klinkt. The Gardeners Guide to Growing Asters van Paul Picton vermeldt summier het voorkomen van Aster vimineus 'Lovely' in Noord Amerika.
Zeer rijk bloeiend, fijn kort van steel.
Lieflijke wolkjes.

Al vele jaren een van mijn favoriete Asters.

Veel compacter en lager dan 'Lady in Black'. De bloemen zijn precies hetzelfde.
Buiten de bloeitijd heeft 'Prince' nog veel donkerder, bijna zwart blad.

Ook hier die fijne kleine, gepast ingetogen bloemen tot de eerste sneeuw valt.

Prinsheerlijk.

'Sarah Ballard' was, in 1972, de laatste introductie van Percy Picton uit een reeks. Ze is vernoemd naar de kleindochter van Ernest Ballard, zijn werkgever. In het wild komen ze voor in het noorden van de VS en in Canada.

Asters zijn uitstekende tuinplanten, geliefd bij tuinarchitecten met name om hun standvastigheid en textuur.

'Aster' is Grieks voor ster.

Deze kleinbloemige aster begint roze en verkleurt langzaam naar wit. Vandaar de leuke naam die we wel vaker tegenkomen bij soorten met verkleurende bloemen. De verkleuring geeft diepte en maakt de plant wat spannender dan haar puur roze soortgenoten.

Ze vormt een mooie volle ronde pol.

Makkelijk en goed vast.

Opvallend grote schotelvormige groen-witte bloemen. Lang en rijk bloeiend. Mag best tussentijds wat teruggeknipt worden.

'Shaggy' wordt ook wel verkocht onder de naam: 'Margery Fish'.

Een nog zeldzaam aangeboden introductie van onze vrienden van de Ferdinadushof, dus echt uit Zeeland.

Verbeterde 'Shaggy'.

Stevig rechtopstaand met zeer grote witte bloemen, lekker lang bloeiend.

Witter nog dan 'Snow Star'.

Dit is vanwege mijn liefde voor mediterrane planten.

Het is een van de meest grijze planten die het in ons klimaat nog goed doen.

Het wit-grijze blad is viltig behaard. De bloemen zijn klein en onopvallend. Het gaat bij deze vooral om het heerlijke bolletje grijs blad voor je zonneborder.
Ze groeit vanzelf als een bolletje, maar je mag het nog wat ronder knippen.

Baptisia is volop in beweging en we genieten van de vele bijzondere introducties zoals deze. Het is vooral een Amerikaanse aangelegenheid. Ook dit is een Amerikaanse vondst. De naam slaat op chocolade die ontbitterd is onder andere voor gebruik in ijs.
(Een proces uitgevonden door Coenraad Johannes van Houten.)
Baptisia is in Nederland volledig winterhard.

Het is een van de vroegst bloeiende prairieplanten.

Al jaren wordt er in dit geslacht driftig veredeld door professionele liefhebbers. We zijn daar erg blij mee. De nieuwe cultivars hebben opvallende kleuren en bloemen die goed boven het blad staan.
Deze is van Hans Hansen die 14 jaar kruisingen van wildvormen uit Texas en Oklahoma selecteerde. Het blad is blauw-groen de stelen zijn donker grijs. Het jonge blad heeft een bronzen waas. Ze vormt een volle compacte zeer standvastige struik.

Deze kruising van Baptisia tinctora x alba is gevonden door Jim Ault van de Chicago Botanic Garden in Glencoe, Illinois. De bloemen aan lange stelen die boven het blad uitsteken verkleuren van citroen geel naar violet bruin. De jonge stengels lopen in het voorjaar donker purper uit.

'Solar Flare' is zeer rijk bloeiend.

Baptisia zijn lang levende droogte resistente planten.

De zeldzame witte vorm van Baptisia uit Wisconsin. Het blad is blauw-groen de stengels zijn grijs-groen.

Bijzonder miraculeus hoe deze speren de grond uit schieten. Plant ze zo snel mogelijk want ze worden alleen maar spectaculairder naarmate de pol groter en ouder wordt.

Plant mij nu.

De bloemen van deze spectaculaire recente introductie van Chicago Botanic Garden zijn bijzonder violet-bruin met een geel keeltje. Het blad is wat grijs-blauw.
De bloemen staan in lange aren duidelijk zichtbaar boven het blad.
Baptisia is voor de prairiebegrippen een van de eerste bloeiers.
Dit is de kruising van B. australis x B. sphaerocarpa van die laatste komt dat toefje geel.
Eenmaal standgevat zeer langlevend en sterk.

Concurrerend met Pulmonaria om het meest zilveren blad. De groene aders accentueren het zilver. De lieve bloemetjes zweven daar boven aan dunne steeltjes..

Een cult-plant nog steeds, ik weet niet precies waarom ook alweer. Maar zeker niet onaardig.

Een bus Engelse tuinreizigers voldoet meestal om onze hele voorraad te plunderen.

Deze fantastische cultivar, vermoedelijk een spontane kruising van Buddleja davidii en Buddleja fallowiana, werd in 1940 gevonden bij kasteel Lochinch in Schotland.
Kenmerkend zijn het zilver-grijze blad en de geurende violet-blauwe bloemen met een oranje oogje.

In het voorjaar diep snoeien, dan blijft het een vitale volle struik.

Mijn favoriete vlinderstruik.