We verheugen ons al lang op deze bijzondere kruising die al sinds 2004 in Schotland werd getest door de vinders Elizabeth en Alasdair MacGregor. In 2011 werd ze beste introductie op de Chelsea flower show. Ze bloeit zo lang omdat het een kruising is tussen een voorjaarsbloeiende (A. rupicola) en een herfstanemoon.
'S nachts sluiten de bloemen zich half en gaan een beetje hangen. In de ochtend toont ze daarom haar paarse stroken. Als het warmer wordt toont ze haar zuiver witte hart.

Wie de echte engelwortel zoekt voor culinaire toepassingen, moet deze hebben.
Een heemplant met sprookjesachtige, archaïsche uitstraling. De hele plant inclusief bloemen is groen met rode stengels.
In Frankrijk wordt de stengelvoet versuikerd en als eetlust bevorderend snoep geconsumeerd. En wat wil je nog meer in Frankrijk, behalve eetlust?
Monocarp, dus laten uitzaaien. Ze houden zich gemakkelijk zelf in stand via zaad.

Apart en terecht veel bewonderd. De donkere stengels en diep donker purperen bolle schermen hebben een aristocratische uitstraling. Ze verschijnen pas nadat de spanning flink werd opgevoerd door dik opzwellende knoppen waar, als uit een doosje in een doosje, steeds weer nieuwe knoppen uit komen. Hoe belangrijk die zijn viel me op toen werd gevraagd naar "die plant met die bolletjes".

Monocarp, dus na de bloei opnieuw zaaien.

Deze in Ierland gevonden bijzondere vorm van bij ons inheemse Engelwortel heeft bijna zwart glimmend blad en is daardoor erg indrukwekkend.
Net als alle Angelica is ze monocarp (sterft na de bloei) maar wij planten meer per pot zodat je jarenlang bloei kunt hebben. Overweeg als control freak een keer zaad te oogsten. Voor de rest zaait deze dominee zich ook prima zelf uit.
Iedereen die ze ziet wordt daar hebberig van.

Geelvrees? Ik kom er nog op terug, dat is uit de tijd. Dit is gewoon een lekker warme kleur die we nodig hebben in ons klimaat. Het is 'just what the doctor orders'.

Deze en Tanacetum worden in de zomer winterklaar gemaakt. Je knipt ze in juli flink terug terwijl ze nog bloeien. Want het zijn zulke enthousiaste bloeiers dat zich soms kapot bloeien. Na de knip gaan ze lekker uitstoelen en opnieuw bloemen maken.
Verder een makkelijke plant met veel impact.

Uit Nederland bij Monksilver Nursery aangekomen onder de naam 'E.C. Buxton' en omgedoopt vanwege haar afwijkende mayonaise kleur omdat de bloemen bleker crème-wit verkleuren van zachtgeel.
Donkergroen filigrein blad. Een lang bloeiende plant voor een niet te natte plaats. In de loop van de zomer kan de plant het beste wat worden terug geknipt anders bloeit ze zich soms dood.
Je kunt ze ook voor de vaas knippen.

Er bestaan een aantal verschillende kleurvarianten van de oorspronkelijk rood en groen met witte 'Nora Barlow' die in de middeleeuwen al bekend was al 'Rose Columbine'. De groeiwijze is verder identiek. 'Black Barlow' is, voor een goed verstaander was het al duidelijk, de bijna zwarte versie, statig op hoge vertakkende stengels. De gevulde pompon bloemen zijn net roosjes.
Ze zijn gezaaid dus wel wat variabel.

Eindelijk een 'Black Rose'.

De moeder van alle Barlow's.

Bekend in de middeleeuwen onder de toepasselijke naam: 'Rose Columbine' (Akelei roos). De pomponvormige gevulde bloem aan elegante lange stelen verkleurt van groen tot rood met wit.
Alle andere Barlow-akeleien werden hiervan afgeleid.

Een beminnelijke bloem uit de middeleeuwen.

Een zeer warme kleur, dit donker wijnrood van de gevulde pompon bloem. Verder in alles identiek aan 'Nora Barlow'.

Akelei hoort te staan op de overgang van zon naar schaduw.

Als ze zich uitzaaien kunnen ze de kleuren van andere akelei in de buurt overnemen, gevuld blijven ze.

Dit is een woekergevaarlijk gewas. Het eerste jaar lijkt het mee te vallen maar na verloop van tijd gaat mierikswortel flink terrein veroveren. Pas dan kunnen ook weer wortels worden geoogst voor keuken gebruik. De stoffen in de plant zijn verwant aan mosterd gas. Het is niet de bedoeling ze in grote hoeveelheden als groente te consumeren.

Natuurlijk geweldig als smaakmaker en zeer gezond met mate.

Een gezond klein struikje met rijke bloesem in het voorjaar en voor mens en dier eetbare vruchten in de herfst. Rijk aan vitamine C.
'Hugin' is een selectie uit de wildpopulatie van Walpole Island, Canada, door het Alnarp Instituut uit Zweden in de handel gebracht.
Appelbes is vooral geschikt voor verwerking tot confituren of jam.

Het blad kleurt vuurrood in de herfst.

Een zeer winterhard en gezond Russisch appelbessen ras met grote zoete en sappige vitamine-C rijke vruchten, maar bovendien vanwege de intensief rode herfstkleur ook als sierplant zeer geschikt.

Appelbessen zijn zelfbestuivend sterk en makkelijk fruit voor mens en dier.

Doe de vogels en jezelf een plezier.

Speciaal voor bessen productie geselecteerde cultivar met grote, zwarte vruchten.

Het blad wordt in de herfst purperrood. Het is een Finse, zeer sterke cultivar die graag op vochtige gronden groeit. Appelbessen kunnen produceren en worden geplant in de volle zon of in de halfschaduw op allerlei grondsoorten, ook op drogere of vochtige plaatsen.

Appelbessen komen uit noordelijke streken en zijn dus zeer winterhard en gezond. De vitamine C rijke bessen rijpen in oktober / november en worden vooral verwerkt tot sap en snoep. De vogels lusten ze ook.

In de herfst verkleurt het blad fel oranjeood, vandaar de naam.

'Brilliant' is zelfbestuivend en heeft helderrode bessen en witte bloemen.

Heerlijke mediterrane cola geur en fijn ingesneden grijs blad.

Mijmeringen en vakantiegevoel voor een verder toch ingetogen tuinier die weet met bladplanten te werken.

Ze verdragen diep snoei over het algemeen goed die alsems en je mag er ook regelmatig in knippen als je zin hebt in een geurig klusje.

Een goed grijze selectie van Margery Fish zelf, de beroemde éminence grise en groot liefhebster van grijsbladigen.

De vrijwel onzichtbare bloemen storen niet. Flink snoeien is goed voor de plant.

Misschien wel de meest zilverbladige plant die we kennen en we kennen er nogal wat. Het blad blijft er in de winter aan. In het voorjaar flink snoeien en eventueel nog een keer in de zomer. Dan blijft ze mooi vol.

Dit is hem, gegarandeerd de echte gestekte Franse dragon. De proef om dit vast te stellen is een blaadje op de tong leggen, als het brandt zit je goed. Echte franse dragon kan niet worden gezaaid. Zaaien kun je alleen Russische dragon, dat is een woekerend onkruid met nauwelijks smaak dat ook nog veel te vaak als plant wordt aangeboden.
Natte winterkou kan Franse Dragon in de problemen brengen.

Voornaam keukenkruid.

Dit is zo'n handige vulplant zoals ze vroeger werden gebruikt als rustpunt in borders die toen nog zeer weldoordacht werden aangelegd naar het voorbeeld van grote tuindames zoals Margery Fish.

Grijs getand blad, pluimen onbeduidende grijswitte bloemetjes. Bladverliezend.

Dit is dus heerlijke betrouwbare grijzigheid die een beetje tuinier gewoon nodig heeft.

Deze Amerikaanse plant is een van de beste vlinderplanten voor onder andere de monarchvlinder. Bij ons wordt ze, net als de vlinderstruik, alleen bevlogen door allesetende en dus minder bedreigde bijen- en vlindersoorten. Nog steeds goed voor veel gefladder.
Het sap is giftig, dus vermijd contact tijdens het snoeien.
De bloemen geuren licht naar vanille en ze staat graag zonnig.

Wintergroene pollen met stervormige geurende gele bloemen. De plant is vanwege het lange spitse blad goed bruikbaar als lijnvormig element in mediterrane combinaties. Donker violet en dit geel zijn sterke bondgenoten.

Uitstekend winterhard.

Maar moet absoluut in de zon.

Op Corsica en heel veel andere mediterrane streken zie je soms weilanden die er helemaal vol mee staan. De plant zou het giftige colchicine bevatten en wordt door vee gemeden. De wortelstok zou volgens sommige bronnen wel eetbaar zijn. Maar doe dat thuis niet na.
Na de bloei trekt ze zich helemaal terug in haar wortelstok. In de herfst loopt ze dan weer uit.

Het blad lijkt op dat van Kniphofia.

Fijne witte wolken voor het najaar. Makkelijk en betrouwbaar en met op de juiste hoogte, veel meer bloem dan plant.

Ouwe trouwe voor de witte border.

Tussen een stuk of tien nieuwe soorten werd deze er door iedereen uitgepikt. We kregen haar in 1999 van onze Franse collega Antoine Breuvart en hebben haar uitgedeeld aan onze Nederlandse collega's. Vasterival was toen kerngezond. Inmiddels zien we dat ze ook wel meeldauw kan krijgen.

Het blijft met haar donkere stelen en blad en haar aangename zachtroze kleur een van de beste onder de grote Asters.

Een heerlijke wolk voor het najaar.

Dit zijn sterke en makkelijke planten die lekker laat bloeien, precies als je ze het hardst nodig hebt.

In het voorjaar even tot de grond terugknippen, meer is er niet aan.

Rijk bloeiend vanaf de late zomer.

Meest opmerkelijk aan 'Snow Flurry' zijn de liggende groeiwijze en de lange bijzonder late bloei.

In het late najaar verschijnen er vrij plotseling massaal kleine witte bloemetjes als moest de sneeuw een voorbeeld krijgen hoe zich te gedragen.

Voorbeeldige sneeuw.