Ook hier wordt warmte met warmte beantwoord en een vleugje parfum.

Je mag ze snijden voor de vaas maar nog leuker lijkt het me hier spannende combinaties mee te bedenken.

Let daarbij op de bloeitijd.

Voor je harem van tuinschoonheden.

Japanse Lis staat net als Siberische lis liever in wat vochtigere zure bodem.

De bloemen staan als ze helemaal open zijn horizontaals ze hebben ronde kelkbladen.

Deze werd in 1975 gevonden door de Duitse kwekerij Zillmer, het blijft een Japanse Lis.

'Blue Moon' is veel zachter en meer blauw dan 'Blue King'. Verder lijken ze op elkaar.

Makkelijk en standvastig op liefst een beetje lichtzure hummeuze grond.

Echt een schilderachtige bloemen plant.

Boter en suiker gaan goed samen en zorgen voor voedsel bliss, de zoete tegenhanger van chili en knoflook.

Een sterke en makkelijke lis die nergens last van heeft. Half mei tot half juni spectaculair.

Verantwoord snoepgoed.

Een wolk van een blauwe Iris met een subtiel zilveren randje.

Je hebt er eigenlijk helemaal geen omkijken aan die Siberische lissen.

Behalve als ze bloeien.

In 1998 vond Bob Hollingworth deze zaailing. Omdat hij al te veel witte had wilde hij deze weggooien. De blauwe ernaast werd naar het proefveld verplaatst, daarbij kwam per ongeluk een stukje van de witte mee. De blauwe werd afgekeurd maar de witte bleek rijk te bloeien met gigantische bloemen op stevige stengels. Sindsdien won ze alle prijzen inclusief De RHS Award of Garden Merrit.

Perongelukke pracht.

Een zeer elegante hoge witte Iris uUit 1952.

Net als de Germanica's plant je deze ook met hun rhizoom aan de oppervlakte op een droge zonnige plek.

Een puntje van kritiek voor alle lissen: De irisboorrups kan het blad in het voorjaar wat rafelig maken. De plant heeft daar verder geen last van en zonder rupsen zijn er ook geen vlinders.

Beemdkroon maakt zeer veel nectar is daarom aantrekkelijk voor bijen en vlinders.

Ze is vrijwel uit Nederland verdwenen door de stikstof depositie uit de veeteelt. In Zuid Limburg, langs rivieroevers en in de duinen is ze nog te vinden. Vroeger was ze algemeen.

De zeer zeldzame knautiabij kan niet zonder deze plant en komt alleen nog in Limburg voor.

Een kort levende vaste plant die zichzelf door uitzaaien in stand kan houden. Verwilderen dus in je prairie of vuurborder of gewoon vrolijke combinaties.

Dit bijna zuiver rood is zeer zeldzaam bij vaste planten.

De wat compactere dwergvorm zoals de naam keurig duidelijk maakt.

Een echte Slavische plant, wild voorkomend in Joegoslavië, Albanië, Bulgarije en Roemenië waar ze in struikgewas en open bossen te vinden zijn. De kleur is zeer bruikbaar en de textuur mag er, hoewel een tikkeltje wild, ook best zijn. De kleine platte bloemhoofdjes staan op lange elegante 08-04-2019stelen. Aan de basis vormen ze een scabiosa-achtig bladrozet. De totaal indruk is natuurlijk maar ook opvallend.

Zaait zich ook lekker zelf verder.

Uit een soort graspol van breed puntig blad worden deze pijlen afgeschoten.

Het verloop van groen naar geel is heel aangenaam bij deze cultivar uit 1940. De stelen zijn stevig.
Vuurpijlen kunnen wat onregelmatig bloeien. Ze hebben vooral warmte nodig. Maar als ze eenmaal gaan, dan gaan ze goed.

Heerlijk exotisch.

Verkleurend van zacht groen naar bijna wit.

Het blad in de winter graag er aan laten als dekentje. In het voorjaar mag er zo nodig wat aan geknipt worden.

Nice Queen.

Ik begin ze steeds meer te waarderen deze feestelijke planten die van de zomer een vurig feestje maken.

Deze rijke bloeier is nog vrij nieuw in ons sortiment en zou prima winterhard zijn.

Uitgebloeide bloemstengels wegknippen stimuleert de vorming van nieuwe.

Imposante, stevige, manshoge bloemstengels met tot 25 cm lange bloemtrossen.

Het blad komt tot ongeveer een meter.

Voor wel heel bijzonder spektakel.

Dit met van die reuze blauwe Eryngium en we hebben al een monumentaal feestje.

Op de foto in onze tuin tussen Deschampsia.

De 'lavendelpolitie' (zo meld ik me dan) heeft even moeten rondbellen. Maar kwam uiteindelijk bij onze tuinvriend Maurice Vergoote terecht als herkomst van deze nieuwe lavendel. Het blijkt een zaailing van vermoedelijk 'Hidcote' te zijn die volgens Maurice extra winterhard is. Gezien de zeer goede winterhardheid van 'Hidcote' een wat overbodige eigenschap lijkt mij, maar lekker donker is ze wel.
Beate is een Duitse gast van Maurice zijn veelgeprezen B&B die er van omviel.

Alweer een nieuw dwergje uit Australië. Nieuw en onervaren maar best veel belovend.

De bloemen zijn relatief donker violet en de aren goed gevuld.

We weten nog niet precies hoe standvastig dit schatje is.

Je vindt ze vooralsnog nergens anders.

Dit is een klassiek standaardras voor het eerst beschreven in 1911. 'Dwarf Blue' is vrij donker, laag, maar niet erg compact, wat onregelmatig van textuur en niet altijd even rijk bloeiend.

Geschikt voor lage heggetjes. Relatief laat in volle bloei.

Voor het museum en uit eerbied.

Legacy.....

Vroeg en lang bloeiend goed geurend.

Helder violet-blauwe bloemen, donker grijs-violette knoppen.

Het blad is groener dan dat van de lavendel van de buren.

Nieuw in ons sortiment en nog min of meer op proef.

Een voor ons nog nieuwe doorbloeiende en vrij compacte donkere selectie die vroeg en lang bloeit.

Zowel de bloemen als de knoppen zijn donker.

Veel meer kan ik hier voorlopig nog niet aan toevoegen.

Een ook voor ons nog vrij onbekende nieuwe cultivar.

Donkere compacte volle aren en compacte bolle groeiwijze.

Het blad is zilver groen.

Lijkt tweekleurig door de lichtere plekjes op de knoppen.

Ik ben er nog niet helemaal uit.

Lijkt op 'Beechwood Blue' maar iets kleiner en meer spreidend van groeiwijze, kortere bloeiaren, grijzer en meer aromatisch blad.

'Hidcote' blijft iets lager. Introductie van voor 1963 door Thomas Carlile, Loddon Nurseries, Berkshire, Engeland.

Een goede, vrij donkere vinden wij en de Royal Horticultural Society beaamde dat met een Award of Garden Merrit.

Knoppen grijs-violet, bloemen groot, onregelmatig en niet altijd even rijk bloeiend. De geur stelt voor een lavendel teleur.
Wat tegenwoordig in omloop is onder deze naam is vermoedelijk 'Bowles Early'. Het verloren origineel was zo donker als Hidcote werd gevonden door Gertrud Jekyll en in 1916 geïntroduceerd door Barr.

Deze opvolger teert onverdiend op oude reputatie. Er zijn genoeg veel betere.

De meest 'gewone' roze Lavendel. De bloemen beginnen wit als bij de andere roze vormen. De plant is midden hoog, bossig, met groen blad. Vrij lange aren (5-9 cm).
Het blad doorstaat de winter goed. In de herfst krijgt het een rode waas en in de winter wordt het aangenaam antraciet van de kou.

Goed oud roze uit 1937. Soms worden ze ook gezaaid met wisselende resultaten. Die van ons zijn natuurlijk gestekt.

Aan de prijswinnende 'Hidcote' is nog het een en ander te verbeteren. Dat weten we en we zien door de jaren heen steeds meer sterke kandidaten voor de troonopvolging. Dit is er zo een:
Diep donker met dikke aren, zeer compact en bovendien herbloeiend.

Gevonden omstreeks 1999 door Lammert Koning. Maar pas sinds kort beperkt beschikbaar.
We komen steeds tekort.

Een erg goede, zeer volle vitale plant die zich geweldig laat snoeien. Je ziet dan meteen nieuwe groei tot diep in de plant.

Het is de hoogste van de zo veel gevraagde aller donkerste cultivars.
Van laag naar hoog: 'Peter Pan', 'Hidcote', 'Imperial Gem' en dan pas 'Siesta'.
Een van de beste en zeker de meest volle snoeibestendige donkere. Onze favoriet.