Dit is een oud en ervaren zaairas, daarom zijn de planten redelijk, maar niet perfect uniform, met name in hoogte kunnen ze wat verschillen.
Zaailingen zijn meestal wel iets standvastiger dan gestekte zonnehoeden,
De witte bloemen met hun geeloranje hart hebben gegarandeerd dezelfde sterke uitstraling. Het is een goed oud ras.
Zeker zo aristocratisch, als de bloem eenvoudig is. Een zeer bruikbare plant voor de volle zon.

Deze lage en zeer stekelige kogeldistel met smal grijs-groen blad vonden we op Kreta. Ze komt ook voor op Sicilië en Cyprus.

Ze is ook voor ons nog heel nieuw. We hebben haar dus nog niet uitvoerig kunnen testen.

Op een droge plek zou ze onze winters prima moeten doorstaan.

Mijn favoriete heemplant heeft het in onze wilde berm wat lastig vanwege de voor haar te rijke grond. Op wat schrale zandige grond doen ze het beter. Bij ons worden ze wel reusachtig groot. Ik zag ze de buurt van Namur in grasland waar ze maar 20 cm hoog werden.

Op open plekken kan ze goed uitbreiden.

De kleine gele bloemetjes vallen alleen op door de krachtige geurwolken die ze verspreiden. Elke jaar zijn we een paar dagen op zoek naar waar die zoete lucht ook al weer vandaan komt.

Soms een klein beetje vriendelijk woekerend; opeens komt er dan meters verder weer eentje op.

Heerlijk fris zilver blad.

Een orchidee met een enorm verspreidingsgebied maar bij ons toch schaars en beschermd.

Ze houdt van vochtige kalkrijke grond zoals je ze in duinmoerassen en de kalkmoerassen bij Brussel wel tegenkomt.

Iets echt bijzonders voor je natte plekje.

Fijn geveerd, iets grijs blad.

Helder witte bloemen met een zwart-purperen tekening.

Lekker laag zodat je ze voorin de border goed kunt bewonderen.

Vooral die tekening in de bloem.

En dat blad.

Wat zachter van kleur dan 'Big Blue'. De schijnbloem, het 'sterretje', eigenlijk zijn het steunblaadjes, is groter en fijner gesneden.

Het zijn gemakkelijke, betrouwbare vaste planten. Als het blad na de bloei geel wordt mag je het helemaal wegknippen. voor de winter loopt het weer uit.

Eryngium is super en het is leuk dat het sortiment nu in beweging komt.

Een ingetogen, maar excellente textuurplant uit de Amerikaanse tallgrass prairies. Geschikt voor droge zonnige borders. Het lange gladde spits getand blad vormt flinke rozetten en lijkt inderdaad op dat van agave.

Ze bloeit met groen-witte bolle schermpjes van 1,5 cm op een lange stevige, vertakkende steel en is prima winterhard.

Een bijzondere, wat mysterieuze sfeerplant.

Eryngium x zabelii is de kruising van Eryngium alpinum x bourgatii met typisch veel grotere bloemhoofden dan beide ouders. Deze nieuwe werd gevonden door kwekerij Arends uit Ronsdorf.

'Violetta' heet zo vanwege het vleugje purper in de donkere stengels en bloermkroon.

Dat maakt ze misschien wel de donkerste van allemaal.

Deze bijzondere architectuur plant Lijkt een beetje op E. agavifolium maar dan met smaller blad en iets kleinere rozetten.

Scherp spits blad als yucca maar iets meer getand, hoofden bolrond tot 2,5 cm.

Voor tamelijk droge, zure tot neutrale grond. Groeit van nature in bosranden of prairies.

Heerlijke kleur, donkere stengels.

Warm droog en zonnig.

Geurend en graag geknipt.

Muurbloempjes zijn vroege bloeiers die zichzelf neigen kapot te bloeien. Ze worden makkelijk kaal van onder. Dus regelmatig knippen voor een vaasje.

Deze is als alle muurbloemen even leuk in je tuin als in de vaas. Als je knipt blijven er de hele zomer nieuwe bloemen komen.
De hoofdbloei is in het voorjaar en begint bruin-rood, verkleurend naar purper tot donker roze.

Ze staan graag op een warme zonnige plaats en tussendoor een beetje terugknippen dus.

Blijf glimlachen.

Wat lager dan de soort en met veel grotere schermen.
Ze moet een aantal jaren staan voordat zichtbaar wordt wat hier mee bedoeld is. Maar dan is het ook een echte blijver die onverwoestbare pollen maakt.

Geweldig ook voor vlinders.

Overweldigend in het najaar. We hebben ze massaal staan. Je moet er wel wat plaats voor hebben.

Een spannende donkerbladige selectie met blad dat vooral in herfst en winter een antraciet grijs met een diep rode waas heeft. Hoe kouder het wordt hoe strakker en intensiever de kleurdiepte.

De bloemschermen zijn groot en contrasteren met het donkere blad. De uiteindelijke hoogte is ongeveer 70 centimeter.

Een winter wonder.

Ik heb, zoals algemeen bekend verondersteld wordt geacht, moeite met bontbladige planten en probeer ze hardnekkig uit mijn tuin te weren.

Maar dit, dit is de ultieme bontbladige plant.

Een superfreak in tijgervel.

Growl.

Een mediterrane tuinplant voor goed doorlatende grond op een zonnige plaats. Bij gunstig weer ontwikkelen de lange bloeistengels zich vanaf januari snel. De dikke bolle schermen kunnen in februari al zichtbaar worden.

Een grote groep van drie planten en gunstig weer vormen de grootst denkbare rijkdom.

Liggende stengels met sierlijk stevig blauw-grijs blad in kransen rondom de stengel.

De bloei is overbodig, dit is een superieure bladplant voor droge zonnige plekjes.

Ze is sterk en makkelijk. Je mag haar elk moment diep terugsnoeien.

Een van onze Corsica trofeeën. Er volgen meer.

Uit het wild in de buurt van Nice, natuurlijk.
Maar evengoed bijzonder sterk en winterhard. Bloei van begin zomer tot herfst.
Misschien wel de allersterkste en beste wolfsmelk van allemaal maar wel soms kortlevend.
Geef ze de ruimte, ze groeit breed uit. Het fijne naaldvormige blad knip je in het voorjaar diep terug.

Iedereen moet deze geweldige gele wolkjes planten.

Een van mijn absolute favorieten wellicht vanwege intensieve kleur, dat fantastische blad en haar imposante verschijning.
De koninginnepage is er net zo dol op.
Met de traag brandende stengel bracht Prometheus het vuur dat hij van de goden gepikt had onder de mensen.
Het blad sterft soms in de zomer af om in de herfst weer op te komen.
Uitstekend winterhard op Corsica, Kreta en bij ons.

Een uitstekend winterhard mediterraan grasje. De bloei is onbeduidend maar met die heerlijke bolletjes bedekken de bodem zo lekker. Bijvoorbeeld tussen een paar heel speciale lavendels of andere aandachttrekkers. Wild te vinden in Zuid Frankrijk en Noord Spanje, rondom de Pyreneeën.
We gaan hier heel fijne borders mee maken.
Plasnt ze 30 cm van elkaar.

Een rustpunt puur voor de vorm.

Een zeer fijn grijs-groen siergras uit de Atlas (Marokko, Algerije).
Het smalle blad vormt met z'n boogjes een elegante bolvormige pol.
Snoeien na de winter mag, maar moet niet noodzakelijk, onderhoudsarm dus.
Goed winterhard, min of meer bladhoudend en stevig in de winter.
In prairie- of mediterrane beplantingen gemengd of in grote groepen als bodembedekker.
Oranje in de herfst.

Deze Deense cultivar is een van de best rijpende en lekkerste vijgen voor ons klimaat. Een Zweedse cultivar.

De tot 6 cm lange geel bruine sappige vruchten met roze vlees.

Prima winterhard vriest hooguit in maar komt altijd terug.

Zeer mooi diep gesneden klassiek vijgenblad.

Bijzonder vroeg afrijpende bruinrode vijg, zeer geschikt voor ons klimaat.
Het vruchtvlees is zoet en rood.
Snoei zo veel of zo weinig als je wil, maak je nergens zorgen over; deze vijg krijg je niet kapot.
Zet ze wel in de vollegrond en liefst op een arme, warme, stenige plek.

Met een takje rozemarijn er in geprikt en olijfolie besprenkeld in de oven heb je al een heerlijk dessert.

Sierlijk bronsgroen blad en vrolijke vaasvaardige schermen, maar vooral ook een groente of keukenkruid. Alle delen van de plant zijn te gebruiken. Als vaste plant vervangt ze voor de gemakkelijke tuinier en minder kritische cuisinier de eenjarige dille, die aanzienlijk meer aandacht vraagt. Ze zaait zich als je de uitgebloeide schermen laat staan, rijkelijk uit.
Plant je ze niet voor jezelf, doe het dan voor de Koninginnenpage. Haar rupsen zijn dol op het loof.

Deze bijzondere witte aardbei met rode zaadjes is terug gekweekt uit een originele kruising tussen Fragaria chiloensis x virginiana. Dicht bij wild dus, geen manipulatie.
Ze maakt veel lange ranken die je het beste af en toe weghaalt.

Zeer zoet en aromatisch met een lichte ananassmaak.

Een tikkeltje vreemd maar wel heel lekker.