Op de overgang tussen de vasteplant Clematis en klimmende soorten. Liggend als bodembedekker erg aangenaam tussen vaste planten en struiken, maar aanbinden kan ook. De bloemen zijn subtiel en zeer talrijk in trossen.
Zet er iets met zilver blad naast zoals Artemisia, of Salix exigua en geniet...

Wat me er aan verontrust is dat meneer Robert Bryden, de vinder (1935), zijn vrouw dus 'Mrs' noemt.

Bedoeld als vaste plant vooraan in de border. De paarsblauwe bloemen met een wit meeldraden bundeltje in het midden hangen aan een knikkend steeltje.
Als oudere plant maakt ze royaal opstaande stengels.
Deze staat liever op een droog heet plekje langs een zonnige zonneborder.

Na de bloei bovendien leuke pluisjes.

Diepe snoei in het voorjaar.

Om een of andere reden wordt ik steeds weer betoverd door donkerbladige planten.

Dit is een van de betere.

Purper, bijna zwart blad, met name in het voorjaar. Goed te combineren vanwege sterke architectuur en bladvorm. De bloemen zijn licht geurend. Terug snijden na de bloei geeft herbloei en vers donker blad.

Standvastig, rechtop.

Stevige vaste plant Clematis voor je border, met rechtopstaande stengels. Ze vraagt tijdens haar hoogtepunt soms even steun van haar buurplanten.
De Hyacint bloemen zitten in de bladoksels.

Zeer fijn om tussen andere vaste planten in de border toe te passen. Clematis vormt dan een aangename afwisseling op de gangbare textuur en bloeiwijze.

Diepe snoei in het voorjaar.

Een klimmer die ook als vaste plant kan worden toegepast. Het is een kruising tussen onze inheemse bosrank, C. vitalba en C. heracleifolia var. davidiana. Klimmend wordt ze tot 3 m hoog liggend hooguit 50. De bloemen zijn klein, talrijk en porseleinblauw.
Dit staat onder onze zilverbladige Salix exigua en wordt daar zo veel bewonderd.

Snoei ze diep terug in het voorjaar.

Een zachtblauwe bloemenzee.

Spontaan ontstaan als mutatie van 'Moonbeam' en duidelijk beter. Zeer groeikrachtig en lang en rijk bloeiend met grote intens maar toch zacht gele bloemen.

Na de eerste bloeigolf half terugknippen verlengt de bloei tot ver in de herfst.

Een van de meest betrouwbare meisjesogen.

Een bergje bloemen, die heerlijke bolronde pollen.

Zeven centimeter grote zacht gele bloemen van de zomer tot de eerste vorst.

Een sterke, standvastige nieuwe uit het 'Big Bang' veredelingsproject van Darrel Probst.

Bijna waren we helemaal gestopt met Coreopsis tot Darrel zijn werk deed.

Ze geneest geelvrees.

Want hoe geler ze zijn, deste standvastiger.

Nog een dwergje waar Darryl Probst jaren lang aan heeft gewerkt. Het is een kruising van 8 soorten die uitstekend winterhard en droogteresistent is. (Meestal gaan die twee vanzelf samen.)
De kleur is zeer indrukwekkend, de bloemen zijn groot en de stelen zijn kort.

Een uitstekende en zeer opvallende verbetering in deze soort waarvan we tot nu toe te vaak vooral de rode dan toch maar als eenjarigen moesten beschouwen.

Eindelijk een standvastige (wijn) rode.
Darrel Probst is hard aan het werk met Coreopsis rosea, de meest winterharde meisjesogen, om er eindelijk een echt vaste plant van te maken die nu eens niet te roze of geel is. Ze blijft teer maar kan nu eindelijk jarenlang mee. Knippen stimuleert herbloei.
Ziekte resistent en bijzonder langlevend voor Coreopsis. Sommige bloemen hebben een wit randje.

Deze meisjesogen maken mij blij.

Nog eentje van Probst, dus echt vast, maar nu toch met een vleugje roze, of nog beter; een scheutje wijn

De bloemen zijn onvruchtbaar wat bijdraagt aan lange bloei. (Ze blijft proberen voor nageslacht te zorgen.)

Een wolk van wijnrode bloemen.

Zou je eigenlijk gewoon direct op rijtjes moeten zaaien.

Het risico van planten is dat je snel die prachtige bloemetjes gaat zien en dus zaad mag verwachten. Maar dit professionele ras voor bladproductie schiet niet snel door.

In ieder geval erg lekker voor liefhebbers, heb je al eens pesto gemaakt van koriander met knoflook? Sensationeel...

Al vele jaren zocht ik naar de ultieme helmbloem voor ons sortiment. Het is net niet helemaal mijn plant en we zijn ook geen grote liefhebbers van schaduw. Maar dit super blauw heeft me overtuigd.

Fijn geveerd blad, dieprode stengels met trosjes Meconopsis-blauwe bloemen.

Dit is mijn helmbloem en ze is welriekend bovendien.

Hazelaars zijn makkelijke struiken die zichzelf, of elkaar over grote afstanden via de wind bestuiven. Ze zijn een goede en vooral zeer vroege bron van stuifmeel voor bijen en andere nuttige insecten.

Snoei bij een oude struik om de paar jaar oude takken helemaal tot de grond terug. Verder hem je er geen omkijken aan.

'Cosford' draagt al op jonge leeftijd en geeft heerlijke zoete hazelnoten.

Als je een hazelaar wil planten voor de noten dan is dit een goede keus. Ze geeft laat; eind september-oktober een goede opbrengst van zeer grote glanzende vruchten.
Omdat mannelijke en vrouwelijke bloemen niet tegelijk bloeien hebben hazelaars veel baat bij een bestuiver. Goede bestuivers voor deze zijn: Lange Spaanse', ´Cosford´ en ´Webb´s Prize Cob´.
Maak je hier niet te druk over, meestal zorgt een wilde zaailing in de buurt ook prima voor bestuiving.

Grote, heerlijk zoete noten in clusters van 2 of 3, soms meer.

Goede bestuivers voor deze zijn: 'Halle'sche Riesen' en ´Cosford´ maar ze zijn ook voldoende zelfbestuivend.

Lekker een winter voorraadje aanleggen.

Je verwacht het niet, ik was tenminste verbaasd toen ik ze voor het eerst in Zuid Frankrijk in het wild tegenkwam. Ze komen wild voor van Zuid Frankrijk tot de Oekraïne. 'Royal Purple' is een ouderwetse plant, eentje uit mijn jeugd. Gewoontjes, maar ook heel speciaal met haar wolken miniscule bloemetjes die de struik volledig kunnen verbergen.

Ouderwets makkelijk ook.

Crambe cordifolia is een echte solitair plant. Buurplanten krijgen geen kans. Om die reden past deze plant niet goed in een mediterrane border. Als solitair, ergens in een uitsparing in bestrating, is het een monumentale plant met een zekere mediterrane uitstraling. Het grote donkergroene blad blijft aan de basis terwijl er in de zomer tot 2 meter hoge dikke bloemstelen verschijnen die grote wolken minuscule bloemetjes hoog houden.

Gigantische wolken van bloemen en geur.

Een van de vurigste planten die we hebben voor de warme border. Hoewel niet echt zeldzaam blijken velen er erg hebberig van te worden wanneer ze in volle bloei staat.

Een beproefde goed winterharde cultivar, vroeg bloeiend en hoog. Best in de zon of halfschaduw op niet te droge grond. De meestal aangegeven hoogte van 1 meter wordt op onze rijke grond soms bijna met de helft overschreden.
"Light my fire."

Een compacte, rijk bloeiende vorm die goed overeind blijft.
Maar het voornaamst vind ik, dat zuivere fel rood.

Da's nog eens wat anders dan Crocosmia 'Lucifer' met die draak in plaats van een houtje.

(Hoewel 'Lucifer' toch ook nog steeds een hele goeie is, maar dan veel hoger en minder strak overeind.)

Een zeldzaam oud ras met een spannende schil en oranje vruchtvlees.

Geroemd om haar smaak en ook gewoon prachtig.

Ook deze liefst onder glas of in een foliekas telen.

In de rubriek exotische groenten, of toch fruit, dit gekke ding dat iedereen een keer gezien moet hebben.
De smaak houdt het midden tussen komkommer en meloen, visch noch vlees zou je kunnen zeggen. Maar wat zijn ze prachtig. In een onverwarmde kas is het een gemakkelijke teelt.
Oorspronkelijk uit Afrika waar ze in elk stadium wordt gegeten voornamelijk als dorstlesser. Eventueel met wat zout of suiker.

Een oranje, bolronde reuzenpompoen met ondiepe ribben of plooien. De vrucht is bolrond en fraai oranjerood van kleuren heeft een harde vruchthuid, is dus zeer geliefd in de VS om te hollen als reuzen Halloween lampion.
Het vruchtvlees is goudgeel. Ze kan 25 kg worden.

Maak alsjeblief soep op de avond van het 'hollen'.

Bijzondere langwerpige vrucht, een beetje een rugbybal. Grijs van buiten met zacht geel-oranje vruchtvlees van binnen. Deels hol.

De vruchten wegen 8 tot 20 kg.

Zeer zoet van smaak en lang houdbaar.

Deze pompoenen van het type 'Turkse muts' worden vaak aangezien voor siervruchten.

Maar ze zijn behalve sierlijk ook prima eetbaar.

De is een vrij kleine variant met 15 tot 20 cm grote vruchten in diverse kleuren met wit, oranje en groen. De vruchten kunnen tot 2 Kg wegen.

Hubbard is een klassieker.

Maar waar je de beste herinneringen aan hebt is waarschijnlijk 'Ushi Ki Kuri' die er wel wat op lijkt.

Deze heeft meer vlees en als je oranje ziet denk je aan zoet hoewel de groene meestal nog zoeter zijn.

Heerlijk zoet mellow oranje vlees. Zo'n zes maanden bewaarbaar.