Grijsgroen blad met een licht gekrulde rand, meer breed dan hoog uitgroeiend. Het hoogtepunt van de bloei ligt in juni, maar tot de eerste vorst zijn er altijd wel wat bloemen.
Dit is een natuurlijke hybride, een spontane kruising, ontstaan in Zuid Frankrijk. van C. albidus x C. crispus. In Nederland wordt Deze ook wel als C. crispus 'Sunset' aangeboden.

Geef ze geen kalk.

Een goede klassieke Cistus met duidelijke vlekken.

Lang smal glimmend donkergroen blad.

De natuurlijke kruising van Cistus ladanifer x C. creticus.

Voor lichtzure droge grond op een wat beschutte plek in de volle zon.

Een heerlijke betoverende spetterende kleur hebben deze tot 9 cm grote bloemen.

Voor ons een fantastische aanwinst uit 2007, waar ik meteen zo veel mogelijk van ben gaan stekken.

Het wordt op den duur een forse struik.

Die kleur is echt waanzinnig, maar wat worden ze snel groot die schatjes.

Dit een kleine zachtroze licht geurende kruising uit de buurt van Montpelier.

Ze is minder kalk tolerant en staat graag op goed doorlatende grond.

Het langwerpige blad is grijs-groen.

Als het warm genoeg is kan ze ontzettend explosief bloeien.

Op de overgang tussen de vasteplant Clematis en klimmende soorten. Liggend als bodembedekker erg aangenaam tussen vaste planten en struiken, maar aanbinden kan ook. De bloemen zijn subtiel en zeer talrijk in trossen.
Zet er iets met zilver blad naast zoals Artemisia, of Salix exigua en geniet...

Wat me er aan verontrust is dat meneer Robert Bryden, de vinder (1935), zijn vrouw dus 'Mrs' noemt.

Bedoeld als vaste plant vooraan in de border. De paarsblauwe bloemen met een wit meeldraden bundeltje in het midden hangen aan een knikkend steeltje.
Als oudere plant maakt ze royaal opstaande stengels.
Deze staat liever op een droog heet plekje langs een zonnige zonneborder.

Na de bloei bovendien leuke pluisjes.

Diepe snoei in het voorjaar.

Om een of andere reden wordt ik steeds weer betoverd door donkerbladige planten.

Dit is een van de betere.

Purper, bijna zwart blad, met name in het voorjaar. Goed te combineren vanwege sterke architectuur en bladvorm. De bloemen zijn licht geurend. Terug snijden na de bloei geeft herbloei en vers donker blad.

Standvastig, rechtop.

Een klimmer die ook als vaste plant kan worden toegepast. Het is een kruising tussen onze inheemse bosrank, C. vitalba en C. heracleifolia var. davidiana. Klimmend wordt ze tot 3 m hoog liggend hooguit 50. De bloemen zijn klein, talrijk en porseleinblauw.
Dit staat onder onze zilverbladige Salix exigua en wordt daar zo veel bewonderd.

Snoei ze diep terug in het voorjaar.

Een zachtblauwe bloemenzee.

Zou je eigenlijk gewoon direct op rijtjes moeten zaaien.

Het risico van planten is dat je snel die prachtige bloemetjes gaat zien en dus zaad mag verwachten. Maar dit professionele ras voor bladproductie schiet niet snel door.

In ieder geval erg lekker voor liefhebbers, heb je al eens pesto gemaakt van koriander met knoflook? Sensationeel...

Opgaande struik of kleine boom met enorme, tot 10 cm grote bloemen.

Ze bloeit al op jonge leeftijd zeer rijk.

Je kunt ook van deze de vruchtjes gewoon eten; het zijn wat taaie en oningeblikte lychees, beslist niet ongezond.

Fladderboom.

Wat gelige, gestreepte, langwerpige vruchten van zeer goede smaak.

Zeer productief, maar kan soms beurtjaren hebben.

Goede bestuivers voor deze zijn: 'Halle'sche Riesen' en ´Cosford´.

Hazelaars vergen vrijwel geen onderhoud, plant ze op 4 m van elkaar.

Grote, heerlijk zoete noten in clusters van 2 of 3, soms meer.

Goede bestuivers voor deze zijn: 'Halle'sche Riesen' en ´Cosford´ maar ze zijn ook voldoende zelfbestuivend.

Lekker een winter voorraadje aanleggen.

De klassieke roodbladige hazelaar heeft vooral in het voorjaar diep donker purper blad. In de loop van de zomer wordt dat groener.
De noten zijn groter dan die van de echte hazelaar en heerlijk zoet. Hazelnoten zijn zelfinfertiel, maar het stuifmeel legt grote afstanden af met de wind en er is bijna altijd wel een geschikte bestuiver in de buurt.
Hazelaars vormen als winterbloeiers een belangrijke vroege bron van stuifmeel voor insecten.

Je verwacht het niet, ik was tenminste verbaasd toen ik ze voor het eerst in Zuid Frankrijk in het wild tegenkwam. Ze komen wild voor van Zuid Frankrijk tot de Oekraïne. 'Royal Purple' is een ouderwetse plant, eentje uit mijn jeugd. Gewoontjes, maar ook heel speciaal met haar wolken miniscule bloemetjes die de struik volledig kunnen verbergen.

Ouderwets makkelijk ook.

Crambe cordifolia is een echte solitair plant. Buurplanten krijgen geen kans. Om die reden past deze plant niet goed in een mediterrane border. Als solitair, ergens in een uitsparing in bestrating, is het een monumentale plant met een zekere mediterrane uitstraling. Het grote donkergroene blad blijft aan de basis terwijl er in de zomer tot 2 meter hoge dikke bloemstelen verschijnen die grote wolken minuscule bloemetjes hoog houden.

Gigantische wolken van bloemen en geur.

Zo sierlijke groente dat je er amper van durft te eten. Het indrukwekkend van purperpaars naar grijs verkleurend blad wordt gekroond met de smakelijkst uitziende broccoli op aarde en als je daar vanaf weet te blijven die heerlijke witte wolken. Als groente is het jonge blad, gebleekt, een delicatesse. Bedek hiervoor de plant met een omgekeerde bloempot. Jaarrond is het jonge blad heerlijk in groentegerechten:
Zeelicatesse.

Het verschil tussen 'Lilywhite' en gewone Crambe maritima is haar nog fraaier gedraaid en gekroesd blauw berijpt blad.
Het is, ook al ben ik geen kool-fan, een van de smakelijkste delicatessen die ik ken. Ik gebruik het jonge blad regelmatig in de keuken. Een delicatesse wordt het wanneer de plant wordt gebleekt door er een bleekpot over te zetten. Daar zou de naam 'Lilywhite' op slaan: Gebleekt wordt ze nog malser dan gewone zeekool.

De term zeekool is eigenlijk gereserveerd voor Crambe maritima. Officieel is het bolletjeskool.
Ook van deze is het blad eetbaar. Maar bij Crambe orientalis en cordifolia gaat het vooral om die fantastische bloemen explosie.
Crambe cordifolia vergt veel plaats voor dat spektakel, deze is wat meer bescheiden qua omvang maar bloeit net zo explosief. Daarmee doe je vlinders, bijen en jezelf een groot plezier.

Cantaloup is de Franse schrijfwijze voor het Italiaanse Cantaluppi, het landgoed van de pausen, waar in de vroege Middeleeuwen meloenen uit de toenmalig bereikbare wereld werden verzameld en geteeld.

Dit oude ras van voor 1880 rijpt in 90 tot 100 dagen. Helemaal rijp zijn de 2 kg zware en 50 cm lange vruchten geel. Ze heeft geurig oranje vruchtvlees.

Liefst wel onder glas of in een foliekas telen.

Een zeldzaam oud ras met een spannende schil en oranje vruchtvlees.

Geroemd om haar smaak en ook gewoon prachtig.

Ook deze liefst onder glas of in een foliekas telen.

Meloenen hebben veel warmte nodig en kunnen bij ons dus het beste in een onverwarmde kas of tunnelkas worden gekweekt. Deze bijzonder witte met oranje vruchtvlees verdraagt meer kou dan de bekende rassen. De vruchten zijn rijp geoogst nog zo'n 10 tot 15 dagen houdbaar.
Om goede vruchten te ontwikkelen kun je ze toppen als ze een hoogte van 120 cm hebben bereikt. Geef ze niet te veel water en stikstof, K(alium) zorgt voor kwaliteit.
Rijp is ze honingzoet.

Dit historische ras is een kruising tussen 'Noir des Carmes' en 'Prescott a fond Blanc'.

Ze doet het heel aardig in de koude grond en verdraagt ook zomerse koude periodes en herfstig weer goed.

Dit is je buitenmeloen als je geen plaats hebt in je kas.

Zeer goed van smaak.

'Pelora' is een door Fruitlent in Nederland ontwikkeld ras dat in een onverwarmde kas goed tot rijping komt.

De gevlekte vruchten wegen ongeveer 1,5 kg en geuren sterk aangenaam wanneer ze rijp zijn. Ze zijn niet lang houdbaar en overrijp worden ze wat melig.

Op het juiste moment geoogst en gegeten zijn ze goddelijk.

Als je ruzie hebt met je allerbeste vriend dan is deze zoete bom ideale munitie.

Het ras is ontwikkeld voor de meest Noordelijke streken en doet het in ons klimaat dus ook buiten de kas meestal zeer goed.

Vijgenblad en oranjevlezige lichtgeaderde vruchten van ongeveer 1,5 kilo, ongecompliceerd gezond zoet.

In de rubriek exotische groenten, of toch fruit, dit gekke ding dat iedereen een keer gezien moet hebben.
De smaak houdt het midden tussen komkommer en meloen, visch noch vlees zou je kunnen zeggen. Maar wat zijn ze prachtig. In een onverwarmde kas is het een gemakkelijke teelt.
Oorspronkelijk uit Afrika waar ze in elk stadium wordt gegeten voornamelijk als dorstlesser. Eventueel met wat zout of suiker.