Dit grappige heerlijke sprieten bloemetje met het grote licht behaarde blad staat graag zonnig op doorlatende grond.

Ze vormt uiteindelijk sterke dichte tapijten die je kunt delen.

Chiton, de Centaur uit de Griekse mythologie gebruikte een soort uit dit geslacht om zijn voet te helen, vandaar de naam.

Zichtbaar verwant aan Scabiosa, deze hoge strak omhoog groeiende en stevige plant met bloemen in een romig zachtgele kleur. Het wordt het een statige plant die zich royaal uitzaait. Onze regionale radio-tuin-vraagbaak, Loek Peters, had vanwege zijn flamboyante alpinopet de bijnaam: 'grote plathoofd'. Het is ook een plant die hem vanwege het natuurlijk karakter zal bevallen.

Ze staat massaal in onze tuin.

'Treneague' is een niet bloeiende kloon van Roomse Kamille. Hij vormt een zeer compacte platte sterk geurende zode. Een eigen veldje van deze appelkamille om met blote voeten te betreden is grote rijkdom die appel-badschuim ver achter zich laat. Bedenk wel dat de reputatie makkelijker dan gras niet helemaal terecht is. 'Treneague' moet absoluut zon hebben en liefst een beetje zandige grond. Reken op 7 tot 9 stuks per m2.

Een elfjes bloem die heerlijk door je witte border rankt met tere takjes.
De aren passen overal bij en zijn bijzonder lieflijk.

Als je tijd hebt om uitgebloeide aren weg te knippen worden er nieuwe bloeiende zijtakken gevormd.

Lieve vrienden van ons claimen, lang geleden, de eerste plant ons land binnen te hebben gesmokkeld, waarvoor dank.

Wijnrode kogelvormige bloemen op lange stelen uit een fors rozet.
Een feestelijk hoogtepunt in het voorjaar met wat herbloei als je de lelijke oude bloemen wegknipt.
Professioneel border materiaal voor gevorderde tuiniers, waar je door de aanschaf van deze dan ook onmiddellijk toe wordt gerekend. Toepassen ga je ze dan vanwege textuur en kleur.
Deze distel is prachtig, niet prikkelend niet woekerend en niet uitzaaiend.

Ten noorden van de Seine alom geprezen als de meest winterharde Cistus. Groot, aromatisch donkergroen glimmend blad. Bloemen wit met een geel hart.
Het is een wat rommelige struik met bloemen luchtig op lange stengels.

Veel van de andere redelijk winterharde cultivars zijn kruisingen met C. laurifolius.

Snoeien; niet, of lichtjes meteen na de bloei.

Een grote struik vooral bewonderd om de tot 8,5 cm grote bloemen.

Wordt gewoon hoog, niet snoeien!

Je moet er plaats voor hebben, maar dan heb je ook wat. Zo lang de winters het toelaten.

De kruising van C. ladanifer x C. populifolius.

Zuurminnend.

Deze kruising van C. x canescens met vermoedelijk C. laurifolius gevonden door J. E. Sammons lijkt sterk op C. argenteus 'Peggy Sammons' maar heeft kleiner blad. De bloemen zijn zacht zalmroze en 5 tot 6 cm groot. Ze verdraagt tot -15oC en neutrale of licht kalkhoudende grond hoewel ze liever wat zuur staat.

Erg rijke bloeier met een lichte neiging tot zichzelf quasi dood bloeien.

Onze favoriete Cistus, vernoemd naar het ouderlijk huis van collega John Coke, het huis ook waar de eigenaar van rederij White Star Liner vernam van het zinken van zijn Titanic. Bijzonder goed doorbloeiend, doorgaans winterhard met mooi glanzend spits donkergroen blad.
Het is een in de Languedoc spontaan voorkomende kruising, voor neutrale of licht kalkhoudende grond.
Doorbloeiend tot de eerste vorst. December is dus haalbaar.

Die feestelijke rode lampionetjes zijn de knoppen aan rode bloemstengels waar de zuiver witte bloemen uit vlinderen.
Het donkergroene ruwe blad en de compacte struikvorm geven de plant daarna blijvende waarde.
Deze kruising van; C. populifolius x salviifolius heeft de winter van 2010 nipt overleefd.
Zo'n 12 jaar lang daarvoor was ze bij ons probleemloos winterhard. Inmiddels staat ze al weer 5 jaar.

Een handzame struik met zuiver witte bloemen van 5 centimeter doorsnee en fijn smal blad.

Een van de meest winterharde en meest rijk bloeiende. Het is een kruising van Cistus laurifolius met Cistus monspeliensis.

Cistus laurifolius is altijd goed voor dat beetje extra vorstbestendigheid in een kruising.

Een goede klassieke Cistus met duidelijke vlekken.

Lang smal glimmend donkergroen blad.

De natuurlijke kruising van Cistus ladanifer x C. creticus.

Voor lichtzure droge grond op een wat beschutte plek in de volle zon.

Een goede klassieke Cistus met duidelijke vlekken.

Lang smal glimmend donkergroen blad.

De natuurlijke kruising van Cistus ladanifer x C. creticus.

Voor lichtzure droge grond op een wat beschutte plek in de volle zon.

Een klimmer die ook als vaste plant kan worden toegepast. Het is een kruising tussen onze inheemse bosrank, C. vitalba en C. heracleifolia var. davidiana. Klimmend wordt ze tot 3 m hoog liggend hooguit 50. De bloemen zijn klein, talrijk en porseleinblauw.
Dit staat onder onze zilverbladige Salix exigua en wordt daar zo veel bewonderd.

Snoei ze diep terug in het voorjaar.

Een zachtblauwe bloemenzee.

Super freaky reusachtig prachtig zwart blad.

Deze tropische groente vormt een knol tot 3 kg en maakt gigantisch blad. Mag in de zomer in water staan. In de winter met name de wortelhals droog houden. Sterft af in de winter, dan vorstvrij houden.

De knol bevat 25% zetmeel en wordt gekookt gegeten.

We hebben ze voor het zwarte blad.

Spontaan ontstaan als mutatie van 'Moonbeam' en duidelijk beter. Zeer groeikrachtig en lang en rijk bloeiend met grote intens maar toch zacht gele bloemen.

Na de eerste bloeigolf half terugknippen verlengt de bloei tot ver in de herfst.

Een van de meest betrouwbare meisjesogen.

Een bergje bloemen, die heerlijke bolronde pollen.

Zeven centimeter grote zacht gele bloemen van de zomer tot de eerste vorst.

Een sterke, standvastige nieuwe uit het 'Big Bang' veredelingsproject van Darrel Probst.

Bijna waren we helemaal gestopt met Coreopsis tot Darrel zijn werk deed.

Ze geneest geelvrees.

Want hoe geler ze zijn, deste standvastiger.

Nog een dwergje waar Darryl Probst jaren lang aan heeft gewerkt. Het is een kruising van 8 soorten die uitstekend winterhard en droogteresistent is. (Meestal gaan die twee vanzelf samen.)
De kleur is zeer indrukwekkend, de bloemen zijn groot en de stelen zijn kort.

Een uitstekende en zeer opvallende verbetering in deze soort waarvan we tot nu toe te vaak vooral de rode dan toch maar als eenjarigen moesten beschouwen.

Eindelijk een standvastige (wijn) rode.
Darrel Probst is hard aan het werk met Coreopsis rosea, de meest winterharde meisjesogen, om er eindelijk een echt vaste plant van te maken die nu eens niet te roze of geel is. Ze blijft teer maar kan nu eindelijk jarenlang mee. Knippen stimuleert herbloei.
Ziekte resistent en bijzonder langlevend voor Coreopsis. Sommige bloemen hebben een wit randje.

Deze meisjesogen maken mij blij.

Nog eentje van Probst, dus echt vast, maar nu toch met een vleugje roze, of nog beter; een scheutje wijn

De bloemen zijn onvruchtbaar wat bijdraagt aan lange bloei. (Ze blijft proberen voor nageslacht te zorgen.)

Een wolk van wijnrode bloemen.

De spectaculaire kruising van Cornus kousa x C. nutallii.
Beste introductie op Plantarium 2007 en IPM 2008 twee belangrijke kwekersbeurzen.
Het is een langzaam groeiende compacte struik die betovernd bloeit met reusachtige, tot 15 cm grote zuiver witte bloemen.
Het blad kleurt in de herfst paars, geel en rood.
Ze begon als godin van planten, van tuinen en wijngaarden. Zie hier waarom men haar nu ook als Aphrodite kent.

Een langzaam groeiende zeer standvastige bodembedekker voor zure bosgrond.

Het blad krijgt een diep rode herfstkleur en je mag ook rekenen op dieprode bessen in de herfst.

Zeer elegant en sierlijk.

Een flamingo roze vorm van Chinese kornoelje. De tot 7,5 cm grote bloemen worden in de loop van de bloeitijd wat donkerder rood.
Akiri Shibamichi uit Japan vond haar en vernoemde de wat kleinere cultivar naar zijn dochter 'Satomi'.
Een fantastische struik voor wat vochthoudende grond.
Subliem ook van herfstkleur en bovendien dieprode vruchten die zelfs een heel klein beetje eetbaar zijn.

Opgaande struik of kleine boom met enorme, tot 10 cm grote bloemen.

Ze bloeit al op jonge leeftijd zeer rijk.

Je kunt ook van deze de vruchtjes gewoon eten; het zijn wat taaie en oningeblikte lychees, beslist niet ongezond.

Fladderboom.

Corydalis cheilanthifolia is ooit spontaan samen met andere planten uit een botanische tuin naar onze kwekerij verhuisd. Sindsdien zoekt ze zelf haar ideale plekjes, liefst tussen de kieren van een stapelmuur. Ze kan natuurlijk ook in een border met losse vochtige humeuze grond maar zal daar waarschijnlijk ook een beetje gaan wandelen. 'Pinyin' heeft bronsgroen blad.

Bijna een muurvaren dus, super fijn voor je schaduwborder.