Smal donkergroen blad diep donkere pluimen in het najaar.

Ze hebben een Mediterrane uitstraling maar komen oorspronkelijk uit Oost Azie. (Mongolie, China, Korea, Japan)

Knip ze in maart of april pas terug net als vlinderstruiken.

De blauwste, met een goed rechte habitus.

Deze nieuwe cultivar heeft een intense kleur en groeit aangenaam compact.
Ze hebben een Mediterrane uitstraling maar komen oorspronkelijk net als haar zusje Perovskia dat je ook veel in Mediterane tuinen tegenkomt uit Oost Azie. (Mongolie, China, Korea, Japan)
Knip ze in maart of april pas terug net als vlinderstruiken die ook al uit die hoek komen.
Caryopteris houdt niet van natte voeten in de winter.

Deze 'mediterrane' plant komt oorspronkelijk uit Oost Azië. (Mongolie, China, Korea, Japan). Ze is recent verhuist van het geslacht Verbenaceae naar Lamiaceae.

Deze van Liss Forest Nursery heeft aangenaam zilver grijs blad zodat ze als laatbloeier het hele jaar aantrekkelijk is. In 2008 op Plantarium onderscheiden met een zilveren medaille.
Je mag ze in het voorjaar diep terugknippen.

Dit wonder groeit in het wild van de west Balkan tot Roemenië en Albanië.

Ze heeft zilveren stelen en zilver-groen blad. Het lijkt een beetje een distel.

Excellent als snijbloem en als je ze regelmatig knipt blijft ze ook nieuwe bloemen maken.

Na een jaar of drie verjongen door delen of opnieuw uitzaaien.

Dit grappige heerlijke sprieten bloemetje met het grote licht behaarde blad staat graag zonnig op doorlatende grond.

Ze vormt uiteindelijk sterke dichte tapijten die je kunt delen.

Chiton, de Centaur uit de Griekse mythologie gebruikte een soort uit dit geslacht om zijn voet te helen, vandaar de naam.

Lekker ongewoon kleurtje voor deze makkelijke grootmoeders plant.

Mocht ze wat slordig worden, knip ze dan tot de grond terug. Ze maakt dan snel weer fris nieuw blad en bloemen.

Perfect winterhard en probleemloos.

Een spannend spinnetje.

Zo'n feestelijke ouderwetse plant waar heel veel mee kan. Ik zag ze voor het eerst lang geleden groeiend op een muur in Zuid Frankrijk. Je kunt ze laten verwilderen in een berm maar ook in een prairie of gewone border doet ze goed mee.

Het blad is rauw en gekookt eetbaar, de wortel kan in soep.

Herontdekt zeg maar.

Zichtbaar verwant aan Scabiosa, deze hoge strak omhoog groeiende en stevige plant met bloemen in een romig zachtgele kleur. Het wordt het een statige plant die zich royaal uitzaait. Onze regionale radio-tuin-vraagbaak, Loek Peters, had vanwege zijn flamboyante alpinopet de bijnaam: 'grote plathoofd'. Het is ook een plant die hem vanwege het natuurlijk karakter zal bevallen.

Ze staat massaal in onze tuin.

Kan als een meertakkige boom of struik tot 3 meter hoog worden. Deze zijn gekweekt als boom met een rechte stam van 180 cm. Ze worden dan wat hoger, tot 5 of 6 meter na 10 jaar.

Judasboom bloeit op het naakte hout, zelfs op de stam. Het blad is diep purperrood.

Bij tegenlicht en maneschijn wordt het magisch.

'Treneague' is een niet bloeiende kloon van Roomse Kamille. Hij vormt een zeer compacte platte sterk geurende zode. Een eigen veldje van deze appelkamille om met blote voeten te betreden is grote rijkdom die appel-badschuim ver achter zich laat. Bedenk wel dat de reputatie makkelijker dan gras niet helemaal terecht is. 'Treneague' moet absoluut zon hebben en liefst een beetje zandige grond. Reken op 7 tot 9 stuks per m2.

Wijnrode kogelvormige bloemen op lange stelen uit een fors rozet.
Een feestelijk hoogtepunt in het voorjaar met wat herbloei als je de lelijke oude bloemen wegknipt.
Professioneel border materiaal voor gevorderde tuiniers, waar je door de aanschaf van deze dan ook onmiddellijk toe wordt gerekend. Toepassen ga je ze dan vanwege textuur en kleur.
Deze distel is prachtig, niet prikkelend niet woekerend en niet uitzaaiend.

Een kreukelig lief eendagsbloemetje dat strak trekt in de loop van de dag en tegen de avond uitvalt. En dan de volgende dag weer nieuwe kreukels. Elke dag een verse vlucht bloemen, dat is Cistus.

Dit is een van de soorten waar de hars traditioneel van gewonnen wordt. De laudanum waar een van de drie koningen mee bij kindeke Jezus op kraamvisite ging.

Groengrijs blad, zomer en winter.

Ten noorden van de Seine alom geprezen als de meest winterharde Cistus. Groot, aromatisch donkergroen glimmend blad. Bloemen wit met een geel hart.
Het is een wat rommelige struik met bloemen luchtig op lange stengels.

Veel van de andere redelijk winterharde cultivars zijn kruisingen met C. laurifolius.

Snoeien; niet, of lichtjes meteen na de bloei.

Deze kruising van C. x canescens met vermoedelijk C. laurifolius gevonden door J. E. Sammons lijkt sterk op C. argenteus 'Peggy Sammons' maar heeft kleiner blad. De bloemen zijn zacht zalmroze en 5 tot 6 cm groot. Ze verdraagt tot -15oC en neutrale of licht kalkhoudende grond hoewel ze liever wat zuur staat.

Erg rijke bloeier met een lichte neiging tot zichzelf quasi dood bloeien.

Onze favoriete Cistus, vernoemd naar het ouderlijk huis van collega John Coke, het huis ook waar de eigenaar van rederij White Star Liner vernam van het zinken van zijn Titanic. Bijzonder goed doorbloeiend, doorgaans winterhard met mooi glanzend spits donkergroen blad.
Het is een in de Languedoc spontaan voorkomende kruising, voor neutrale of licht kalkhoudende grond.
Doorbloeiend tot de eerste vorst. December is dus haalbaar.

Gedurende anderhalve maand verandert dit monster in een grote witte berg. Na 8 jaar mag je rekenen op 3 x 3 m. Als een extra strenge winter er tenminste geen eind aan maakt. Beschut planten dus.

Dit is een van de weinige Cistus soorten die snoei verdragen.

Groot langwerpig, lichtgroen gekroesd blad.

Perfect ronde zelf vullende bolvorm.

Een handzame struik met zuiver witte bloemen van 5 centimeter doorsnee en fijn smal blad.

Een van de meest winterharde en meest rijk bloeiende. Het is een kruising van Cistus laurifolius met Cistus monspeliensis.

Cistus laurifolius is altijd goed voor dat beetje extra vorstbestendigheid in een kruising.

Een van mijn allerdierbaarste Cistus ooit vanwege de perfecte lage struikvrom.
Met grijsgroen blad, snel laag en breed uitgroeiend. Het is een van de meest winterharde en de eerste bloeier van alle Cistus.
'Grayswood Pink' werd gevonden als zaailing uit Grieks zaad en is geïdentificeerd als de kruising Cistus parviflorus met Cistus sintenisii.

Een heerlijk ding, laag en breed uitgroeiend.

Een van mijn allerdierbaarste Cistus ooit vanwege de perfecte lage struikvrom.
Met grijsgroen blad, snel laag en breed uitgroeiend. Het is een van de meest winterharde en de eerste bloeier van alle Cistus.
'Grayswood Pink' werd gevonden als zaailing uit Grieks zaad en is geïdentificeerd als de kruising Cistus parviflorus met Cistus sintenisii.

Een heerlijk ding, laag en breed uitgroeiend.

Een goede klassieke Cistus met duidelijke vlekken.

Lang smal glimmend donkergroen blad.

De natuurlijke kruising van Cistus ladanifer x C. creticus.

Voor lichtzure droge grond op een wat beschutte plek in de volle zon.

Dit een kleine zachtroze licht geurende kruising uit de buurt van Montpelier.

Ze is minder kalk tolerant en staat graag op goed doorlatende grond.

Het langwerpige blad is grijs-groen.

Als het warm genoeg is kan ze ontzettend explosief bloeien.

Deze kruising van Cistus ladanifer x C. salviifolius heeft de vlekken van C. ladanifer en de textuur van C. salviifolius.

Fijne krakend helder witte bloemen met een duidelijke vlek. Lang smal spits groen blad.

'Paul Pècherat' is goed kalk tolerant en voldoende winterhard voor ons klimaat.

Een uitstekende nieuwe aanwinst.

Een elegant aan lange stelen hangende tulp-vormige bloem met lange slippen.

Rijk bloeiend en gezond.

De plant klimt niet zo heel hoog, kan dus ook in pot voor balkon of terras.

Laat maar waaien.

Deze dame in rood bloeit rijk in het najaar.

Ja mag haar dus in het voorjaar diep terugsnoeien.

Ze groeit traag maar bloeit daarom juist extra rijk.

Op de overgang tussen de vasteplant Clematis en klimmende soorten. Liggend als bodembedekker erg aangenaam tussen vaste planten en struiken, maar aanbinden kan ook. De bloemen zijn subtiel en zeer talrijk in trossen.
Zet er iets met zilver blad naast zoals Artemisia, of Salix exigua en geniet...

Wat me er aan verontrust is dat meneer Robert Bryden, de vinder (1935), zijn vrouw dus 'Mrs' noemt.