Een echte oudgediende, al vanaf het prille begin in ons sortiment.
De noord Amerikaanse indianen gebruikten deze als bieslook. De smaak houdt het midden tussen gewone bieslook en Chinese bieslook en gaat dus lichtjes richting knoflook.
Prima randplant met sierlijk hangende bloem belletjes aan een gebogen zwart steeltje. Ze staan bij ons in de prairie.
De bloemen doen een beetje aan een minaret denken. De puntige knop barst open en dan gaan de gele belletjes daar heel elegant uit hangen.
Uit zuid en centraal Europa tot en met de Kaukasus.
Ik zag ze samen met Santolina, Satureja, tijm en wilde lavendel in de bergen bij het zuid-Franse Forcalquer en oostwaards. Ze zaait zich hier ook lekker uit. Leuk dus voor je mediterrane kruidenborder.
Tja, gewone bieslook dus.....
Snijd er lekker veel van, dan groeit er ook veel terug.
Niet kapot te krijgen.
De bloemen mag je ook een keer eten, of als decoratie gebruiken.
Maar eerst trek je de bloem stelen er aan hun nek uit, want die zijn te taai om te eten.
Vanwege de rangorde der zinnen heeft deze ogenschijnlijk nog meer citroengeur dan gewone verveine die al meer naar citroen geurt dan citroen zelf. De ogen gaan immers voor de neus. Deze geelbladige vorm prikkelt de zinnen nog meer dan we tot nu toe voor mogelijk hielden.
Ze proberen in de winter hun blad te houden. Meestal valt dat einde van de winter toch af. Zodra het warmer wordt lopen ze snel weer uit.
Officieel geen ijzerhard, wel ijzersterk.
Dit geschenk van de goden uit Chili is mijn kampioen citroengeur.
Het blad ruikt meer naar citroen dan citroen zelf naar citroen geurt. In Frankrijk heet ze Verveine, Italianen noemen haar Limoncello.
Zet ze ergens waar je in het voorbijgaan een blaadje kunt meepakken. De minuscule witte bloemetjes in schermen zijn net wolkjes. Knip naar hartenlust, dit schatje groeit en bloeit maar door.
Ze mag dan ook veel meer water en voeding dan je zou denken.
Dille moet je eigenlijk op rijtjes zaaien om veel blad te oogsten. Als je een plant laat uitzaaien heb je jarenlang zaailingen maar dan niet in een rijtje. Je krijgt ze bij ons in een pot.
Lekker als kruid, maar ook heel sierlijk in de tuin en als veldboeket. Je kunt dille laten verwilderen in je vaste plantenborder.
Het is bovendien een van de beste Koninginnen Page lokkertjes.
Wie de echte engelwortel zoekt voor culinaire toepassingen, moet deze hebben.
Een heemplant met sprookjesachtige, archaïsche uitstraling. De hele plant inclusief bloemen is groen met rode stengels.
In Frankrijk wordt de stengelvoet versuikerd en als eetlust bevorderend snoep geconsumeerd. En wat wil je nog meer in Frankrijk, behalve eetlust?
Monocarp, dus laten uitzaaien. Ze houden zich gemakkelijk zelf in stand via zaad.
Deze ziet er niet alleen heerlijk heerlijk uit maar heeft ook een verfijnde licht zoete smaak plus de nodige knapperigheid.
Op een of andere manier moet ik aan champagne denken.
Ik ga zo'n stengel geloof ook eens in een bruisend drankje steken. Gember limomande bijvoorbeeld.
Zeer makkelijke teelt.
Als je twijfelt; peterselie of selder, neem dan deze milde selderselie die er een beetje tussenin zit.
Hij is meer geparfumeerd en minder scherp.
Voor salade en soep.
Delicaat lichtgekruld.
De alcoholische drank absint was in de Belle Époque in Frankrijk geliefd onder kunstenaars als Vincent van Gogh, Henri de Toulouse-Lautrec en schrijvers als Ernest Hemingway en Oscar Wilde en kreeg de bijnaam "La Fée Verte" vanwege vermeende hallucinerende effecten. Absint zou, ook tot blindheid kunnen leiden en werd daarom verboden. Inmiddels is de bittere drank weer legaal en veilig verkrijgbaar.
Een makkelijke mythische plant met fijn geveerd grijs-groen blad.
Dit is hem, gegarandeerd de echte gestekte Franse dragon. De proef om dit vast te stellen is een blaadje op de tong leggen, als het brandt zit je goed. Echte franse dragon kan niet worden gezaaid. Zaaien kun je alleen Russische dragon, dat is een woekerend onkruid met nauwelijks smaak dat ook nog veel te vaak als plant wordt aangeboden.
Natte winterkou kan Franse Dragon in de problemen brengen.
Voornaam keukenkruid.
De plant kan in een warm klimaat jaarrond bloeien. Daaraan ontleent Calendula haar naam.
Het is onze meest gebruikte eetbare bloem.
Wij trekken de bloem blaadjes uit de bloembodem en strooien ze over salades. Ze maakt salades feestelijk en helpt bovendien de spijsverterig op gang.
Uit Mexico of de VS, dat is niet helemaal duidelijk en best behoorlijk scherp voor een gele.
Vruchten ongeveer 15 cm lang.
Puur een productieras met een zeer goede opbrengst van niet als te scherpe pepers.
Als je ze droogt kun je ze fijn in vlokjes snijden voor over de pizza of in de pasta saus zonder al te veel risico op uitschieten.
Wel zo'n beetje mijn favoriet omdat ik regelmatig wat uitschiet met de nog scherpere.
± 700 HS.
Een sierlijk en rijk dragend pepertje met ongeveer 4 cm grote bolronde vruchten.
Ze zien er heerlijk uit als ze rijp zijn met hun chocolade bruine rood.
Ze zijn best heel behoorlijk scherp en hebben ook aardig wat vlees.
Met een volle, een beetje rokerige smaak.
Giuseppe en Angella Nardiello immigreerden in 1887 met hun dochtertje Anna vanuit het Zuid Italiaanse Ruoti naar Naugatuck, Connecticut en brachten deze kostbaarheid mee.
Deze 25 cm lange bakpaprika is zeer rijk van smaak, vruchtbaar en ook uitstekend geschikt om te drogen.
Iedereen weet hoe compromisloos Italianen zijn als het om kwaliteit gaat en gelijk hebben ze.
Een zacht pepertje met een tikkeltje heet… Dit ras wordt in Spanje en Portugal gebruikt in de befaamde tapaz. Meestal groen gegeten kleurt dit 5cm lange, taps toelopende pepertje aan het eind iets rood. Door zijn wijdere vorm bij het steeltje hebben de vruchtjes de ideale vorm voor de eenhaps-tapaz. Gevuld met roomkaas zie je ze steeds meer opduiken naast de rode peppadews.
Bak ze groen in olijf olie met zout en snoep er van als van popcorn.
Een kleine hartvormige peper.
Veel scherper dan je in sommige beschrijvingen tegenkomt, dus pas even op voor je er in hapt.
Echte peperfans vullen ze en eten ze in twee happen op. Ze zijn zoet en best heel pittig dus wat ons betreft zijn ze daarvoor wat te scherp. Wel goed bevleesd ook.
Ze worden buiten goed rijp, liefst op een warme plek. In de kas doen ze het nog beter. Een meter tussen de rijen, 50 cm in de rij.
Zeer bijzonder, deze kousenband onder de pepers met een rijke milde smaak. Ze zijn met 50.000-100.000 Scoville dus niet heel scherp.
De kronkelende vruchten kunnen wel 40 cm lang worden. Ze hangen bij mij in bosjes aan de schouw. Voor een niet te scherp gerecht knip ik daar twee van af.
Een chinees ras uit Guizhou.
Prachtig toch.
Deze kruising van Capsicum annuum x baccatum is bijzonder aromatisch en mild van scherpte. (20.000-50.000 Scoville)
Zeer geschikt om chili vlokken of poeder van te maken.
Ze geeft een rijke opbrengst.
Met 100.000 tot 150.000 Scoville is dit geen super hete peper. Ik vind dat wel prettig hoewel de scherpste meestal ook het fruitigst zijn. Deze heeft een uitstekende smaak, een leuke oranje kleur en geeft een goede opbrengst. Het is een van de vele soorten die we graag toevoegen aan onze huisgemaakte piri-piri saus.
Het ras is gevonden door peperfreak Chris Fowler uit Wales.
Deze Noord Indiase peper is niet geschikt voor beginners. Het is met 900.000 tot 1.200.000 Scoville een van de heetste pepers ter wereld. Dat wil zeggen; zo'n 200 keer scherper dan Tabasco.
Verwerk ze met handschoenen en vermijd oogcontact.
Voor de ervaren liefhebber dus.
Leuke kleine milde pepertjes uit Braszilië. (Biquinho betekent snaveltje.)
Met 500 tot 1000 Scoville zeer mild dus goed eetbaar en geschikt om in te maken in olie of azijn.
De plant blijft laag maar kan breed uitgroeien. Een plant kan honderden vruchten maken die van groen naar rood rijpen.
Een compacte plant die daarom ook prima in pot kan. Dan kun je ze zelfs op de vensterbank overwinteren.
De glimmende ivoorwitte 3 cm lange vruchtjes zijn met 100.000 - 150.000 Scoville verrassend scherp.
'Coyote Zan White' is zeer productief.
Pas op deze bijt!
Deze is best hot, met 250.000-425.000 Scoville.
Ik ben dol op die bruine chocolade pepers en beeld me in dat ze ook wat naar chocolade smaken. Door de scherpte is dat moeilijk vast te stellen, maar ze voegen zeker een duidelijk fruitig, licht rokerig smaakje toe aan onze pepersauzen.
Ik voeg ze tijdens koken toe in volgorde van scherpte te beginnen met ui en paprika.
From Jamaica man, yes I.